Το οσιακό τέλος του Αγίου Ιακώβου

Ο καινοφανής Άγιος Ιάκωβος είχε πει: « Εγώ θα φύγω σαν πουλάκι. Ένα φου θα κάνω και θα φύγω ». Έτσι έφυγε. Την ώρα που εξομολογούσε. Την στιγμή που είχαν φτάσει οι Πατέρες από τη Χαλκίδα, όπου είχε χειροτονηθεί ένας Μοναχός, ο π. Ιάκωβος.

Την ώρα εκείνη σηκώνεται όρθιος. « Σήκω παιδί μου, γιατί αυτήν την ώρα ήρθαν στο κελί μας η Υπεραγία Θεοτόκος, ο Όσιος Δαβίδ, ο Θείος Ιωάννης ». « Τι ήρθαν Γέροντα να κάνουν; ». « Ήρθαν να μας βοηθήσουν παιδί μου ». Γονατίζει και πέφτει… Χτύπαγε η πόρτα εκείνη την ώρα.

Σαστισμένη η κοπέλα που εξομολογούταν, τρέχει και την ανοίγει κι έτσι ο μακαριστός Γέροντας πέφτει στα χέρια των μοναχών του. Έφυγε, πηγαίνοντας εκεί που πραγματικά είχε επιθυμήσει, στον τόπο που αγαπούσε. Πραγματοποίησε τη μεγάλη εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου κι αφού είχε λειτουργηθεί και κοινωνήσει τα δικά του εισόδια στην Βασιλεία του Θεού.

Πηγή: Κείμενο του Μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου, στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία

Συγγνώμη: Μια συγκλονιστική στάση ζωής

Λέμε πολλές φορές συγγνώμη..την εννοούμε; Αν ναι, τότε είναι κάτι μεγαλειώδες που φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους, γκρεμίζει τοίχους, ανακουφίζει ψυχές.. 

Ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης μας λέει: « Συγχωρώ » σημαίνει έχω χώρο μέσα μου για τον άλλον. Αν τον βγάλω τον άλλο από μέσα μου, απ’ τη αγάπη μου, υποφέρω κι όταν τον αγαπήσω και τον συγχωρήσω, τότε πια δεν είναι μέσα δυναστικά, είναι μέσα μου αγαπητικά, κι αυτό είναι ο Παράδεισος. Γι’ αυτό κι επιμένει η θρησκεία μας στη συγγνώμη..

Εάν προσφέρεις το δώρο σου αλλά θυμηθείς εκείνη την ώρα, ότι ο αδελφός σου έχει κάτι μαζί σου, άφησε το δώρο σου κάτω. Πήγαινε, συμφιλιώσου κι έλα να προσφέρεις το δώρο σου. Δεν είναι καθόλου εύκολο να συγχωρούμε, είναι μαρτύριο, πρέπει να αρνηθούμε το εγώ μας, τη φιλαυτία μας, απ’ όπου πηγάζουν όλα τα πάθη, κατά την Φιλοκαλία. Είναι δύσκολο, δίνεις αίμα για να λάβεις πνεύμα, αλλά εδώ ακριβώς είναι το μεγαλείο! Όταν το καταφέρνεις, έστω και λίγο, αισθάνεσαι μέσα του να γλυκοχαράζει ο Παράδεισος. Ενώ αν δεν το κάνεις, σημαίνει πως είναι μέσα σου ο φθόνος, η κόλαση.

Κι αν δεν μπορούμε ολοκληρωτικά να συγχωρούμε, τουλάχιστον ας ερχόμαστε για λίγο στη θέση εκείνου, τον οποίο μισούμε. Μπορούμε να φταίμε κι εμείς βέβαια και τότε είναι ακόμη χειρότερα. Ας σκεφτόμαστε πως άνθρωπος είναι κι αυτός, έσφαλε, έχουμε κοινό εχθρό, τον διάβολο, που μας πιλατεύει όλους. Και τότε η ψυχή μας μαλακώνει, αρχίζει να δικαιολογεί, αρχίζει να αγαπάει. Και τότε βρίσκει πολλά επιχειρήματα στο να συγχωρήσει.

Τι ωραία που είναι! Λίγη προσπάθεια χρειάζεται, την οποία δεν κάνουμε πολλές φορές. Κι από κει και πέρα έρχεται « η χάρις και συμπληρώνει τα ελλείποντα και θεραπεύει τα ασθενή » . 

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη..

« Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευτεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει τὴν αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις γα τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος.

Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ’ απὸ έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρὰ του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση ».

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.

Μ. Βασίλειος: « Να μη φοβόμαστε όταν κοπιάζουν τα παιδιά μας..».

Η πρώτη ανάρτηση του 2019 είναι δικαιωματικά αφιερωμένη στον Μ. Βασίλειο:

11.  « Να μη γινόμαστε μικρόψυχοι με τα παιδιά μας, ούτε να φοβηθούμε μήπως κοπιάσουν,  αλλά να χαιρόμαστε, γιατί κοπιάζοντας θα δοξασθούν ».              

                 

Μ. Βασίλειος