Η Πρόνοιά Του

Εκείνος για όλα φροντίζει.. εμείς..

17. « Ο άνεμος λιπαίνει τους καρπούς των δέντρων και η πρόνοια του Θεού τους καρπούς της ψυχής ».                                                                         

      

          Άγ. Εφραίμ ο Σύρος

Χριστός ανέστη κάθε μέρα

Το Πάσχα δεν είναι έθιμο να το γιορτάζουμε επετειακά. Άλλωστε η πορεία της ζωής μας είναι σταυροαναστάσιμη.. οπότε:

« Ας γιορτάζει κάθε άνθρωπος, που αγαπά τον Χριστό, την Κυριακή, την αναστάσιμη, τη βασίλισσα, την ανώτερη από όλες τις ημέρες ».            

        

       Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος

Φώτης Κόντογλου: Η πίστη χαρίζεται στους ταπεινούς

« Η μεγαλύτερη απιστία δέρνει τους νέους. Στην αρχή, τους τρώγει το σαράκι της αμφιβολίας, που το θρέφουνε οι αδιάκοπες καυχησιές της επιστήμης που φανερώνει με τυμπανοκρουσίες πώς εξουσιάζει τον κόσμο και πώς αυτή είναι Θεός παντοδύναμος. Την αμφιβολία στις ψυχές των νέων τη δυναμώνουμε κι οι άνθρωποι της θρησκείας, κληρικοί και θεολόγοι, με τις χλιαρές διδασκαλίες τους, που δείχνει πώς, κατά βάθος, πολύ λίγοι απ’ αυτούς έχουνε μέσα στην καρδιά τους την αληθινή φωτιά της πίστης και πώς μ’ όλα που λένε “ ουκ επιζητούσι την μέλλουσαν πόλιν, αλλά την μένουσαν ”  Από την αμφιβολία καταντάνε στην αθεΐα ». […]

« Η επιστήμη πονήρεψε τους ανθρώπους και τους έμαθε να ζητούνε αποδείξεις για κάθε πράγμα. Έτσι για τη θρησκεία ζητούνε αποδείξεις. Πώς να πιστέψουμε σε έναν Θεό που δεν αποδείχνεται με θετικά μέσα η ύπαρξή του; […] Πού να καταλάβουνε πώς η πίστη δεν χρειάζεται για τα πράγματα που τα πιάνουμε με τα χέρια μας, που τα βλέπουμε με τα μάτια μας και τ’ ακούμε με τα’ αυτιά μας. “ Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων ”, λέει ο Απόστολος Παύλος ». […]

« Η πίστη δεν έχει ανάγκη από αποδείξεις. Η πίστη είναι η ίδια η απόδειξη της αλήθειας. Η πίστη χαρίζεται στους ταπεινούς, σε κείνους που πορεύονται σα να μην γνωρίζουν τίποτα ». […] Η πίστη δεν σιμώνει στα γερά μυαλά, αλλά στις καθαρές και απλές καρδιές. Η πίστη είναι σαν το Χριστό, που γεννήθηκε σ’ ένα μαντρί κι όχι σε παλάτια. Φτωχή και ταπεινή φάτνη θέλει η πίστη για να φωλιάσει και να αναπαυτεί ». […]

« Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο, που δεν θα το πάρουνε είδηση ποτέ οι σπουδαίοι και οι τετραπέρατοι του κόσμου τούτου, επειδή τους τυφλώνει η περηφάνεια. Για τούτο λέγει ο προφήτης για το Θεό: “ Ο δραττόμενος τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών ”.  Για την ίδια αιτία είπε ο Χριστός στους μαθητές του: “ Τα δικά σας τα μάτια είναι καλότυχα, γιατί βλέπουνε και τ’ αυτιά σας το ίδιο, γιατί ακούνε. Σας λέγω αληθινά πώς πολλοί σπουδαίοι και σοφοί άνθρωποι επιθυμήσανε να δούνε αυτά που βλέπετε και δεν τα είδανε και ν’ ακούσουνε και δεν τ’ ακούσανε ”. Κι άλλη φορά σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε: “ Σε ευχαριστώ, πατέρα, κύριε του ουρανού και της γης, γιατί έκρυψες τα μυστήριά σου από σοφούς και σπουδασμένους και τα φανέρωσες στους νήπιους. Ναι, πατέρα μου, έτσι θέλησες κι έτσι έκανες ”…».

Φώτης Κόντογλου, Μυστικά άνθη, εκδ. Παπαδημητρίου