Στέλιος Κυριακίδης: Ένας μοναδικός Αθλητής, Άνθρωπος, Έλληνας.

Ο Στέλιος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου στις 4 Μαΐου 1910. Του άρεσε πολύ να τρέχει..Συμμετείχε ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Εργαζόταν στη ΔΕΗ και παράλληλα έκανε αυτό που τόσο αγαπούσε, έτρεχε..όμως τον πρόλαβε ο πόλεμος..Το 1940 σταμάτησε το τρέξιμο..πλέον υπήρχε θέμα επιβίωσης γι’ αυτόν και τη οικογένειά του. 

Συνέχισε τον αγώνα του, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και στο μεταξύ ξέσπασε ο εμφύλιος. Παρ’όλα αυτά το 1946 παίρνει την απόφαση να αρχίσει πάλι το τρέξιμο. Επιθυμούσε να τρέξει στο Μαραθώνιο της Βοστώνης στις Η.Π.Α. Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει! Ο λόγος για τον οποίο ήθελε να συμμετάσχει ήταν για να κινητοποιήσει τον Αμερικανικό λαό να βοηθήσουν τους Έλληνες που περνούσαν πάρα πολύ δύσκολα. Και τα κατάφερε, έβγαλε εισιτήριο για την Αμερική αλλά δεν του έφτασαν τα χρήματα για να εξασφαλίσει εισιτήριο και για την επιστροφή...

Και ήρθε η ώρα του αγώνα. Όλοι αποθαρρύνουν τον Κυριακίδη να συμμετάσχει. Πριν από τον αγώνα όλοι οι αθλητές θα εξεταστούν από γιατρό και όλοι κατηγορηματικά του λένε: « Δεν μπορείς να τρέξεις, είσαι πολύ αδύναμος νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στο δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα ». Κι ο Στέλιος Κυριακίδης απάντησε: « Φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιο κίνδυνο υπάρχει για τη ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα ».

Και ξεκίνησε ο αγώνας..ο Στέλιος Κυριακίδης πήγαινε αργά αλλά ολοένα και ανέβαζε στροφές..όλο και πλησίαζε τους πρώτους..στο 40ο χιλιόμετρο έπιασε τον πρωτοπόρο ( Τζόνι Κέλι )..και τον πέρασε! Και κέρδισε...Παραμιλούσε όλη η Αμερική..

Ο Χάρι Τρούμαν ρώτησε αργότερα τον Τζόνι Κέλι : « Μα καλά βρε παιδί μου, πώς έχασες από αυτόν τον κοκαλιάρη Έλληνα; » . Και ο Κέλι απάντησε: « Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μιαν ιδεολογία.. ». Στη συνέχεια ο Τρούμαν χαμογέλασε και είπε στον Κυριακίδη: « Εσύ παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων! Για πες μου, τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; τρόφιμα; χρήματα; Ό, τι θες από μένα..» . Κι ο Κυριακίδης απάντησε: « Σας ευχαριστώ κύριε πρόεδρε, δεν θέλω τίποτα για μένα. Το μόνο που ζητώ είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν ( ήταν τα χρόνια της Κατοχής..). Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει » . 

Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο..Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από φάρμακα, ρούχα, τρόφιμα και κουβέρτες. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια με τη βοήθεια της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην  Ελλάδα, το γνωστό « πακέτο Κυριακίδη » . Επίσης μαζεύτηκαν 250.000 δολλάρια για τους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή κι τον εμφύλιο. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο κι εκείνος έτρεχε από πολιτεία σε πολιτεία για να συγκεντρώσει κι άλλη βοήθεια.

Στις 23 Μαΐου επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι μαζεύτηκαν για να τον υποδεχτούν..Ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη από την ημέρα που άρχισε ο πόλεμος.

ΣΗΜΕΡΑ 

Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες και ο γιος του, χωρίς να ζητήσει την παραμικρή ανταμοιβή, δώρισε χρόνια μετά, όλα τα κειμήλια του πατέρα του, Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου, στο Μαραθώνα Αττικής.