Ο Άγιος Παΐσιος στον πόλεμο: Θυσία για τους άλλους

Στην παραπάνω φωτογραφία εικονίζεται ο Γέροντας Παΐσιος, κατά τη διάρκεια της στρ. θητείας του ( 1945 ). Είχε παρακαλέσει ένθερμα την Παναγία να τον βοηθήσει να μη χρειαστεί να κρατήσει όπλο..κι εκείνη όντως, τον βοήθησε. Παρουσιάστηκε στο Ναύπλιο και πήρε την ειδικότητα του διαβιβαστή.

Δεν είχε ακόμη γίνει μοναχός..ήταν όμως  αυτό που ποθούσε. Κατά τη διάρκεια της θητείας του βοηθούσε ποικιλοτρόπως τους πάντες..Μεταξύ άλλων συνέβη και το εξής περιστατικό:

Οι περισσότεροι στρατιώτες είχαν πνεύμα θυσίας αλλά ο Αρσένιος ( το όνομα του Γέροντα, πριν γίνει μοναχός ) ήταν άφοβος στους κινδύνους και στο θάνατο. « Σε μια μάχη », διηγήθηκε, « είχα σκάψει μια μικρή λακκούβα. Έρχεται ένας και μου λέει: '' Να μπω κι εγώ; ''. Στριμώχτηκα και με δυσκολία χωρέσαμε. Έρχεται κι άλλος. Τον άφησα και αυτόν και βγήκα έξω. Σε μια στιγμή με παίρνει ένα βλήμα ξυστά στο κεφάλι. Δεν είχα κράνος, φορούσα μόνο κουκούλα. Πιάνω με το χέρι μου το κεφάλι, δεν βλέπω αίματα. Το ξαναπιάνω, τίποτα. Το βλήμα είχε περάσει ξυστά από το κεφάλι μου και είχε ξυρίσει μόνο τα μαλλιά και έκανε μια γραμμή έξι πόντους φάρδος χωρίς μαλλιά και ούτε γρατζουνιά δεν άφησε. Το είχα κάνει με την καρδιά μου.

Καλύτερα είπα, να σκοτωθώ μια φορά εγώ, παρά να σκοτωθεί ο άλλος και μετά να με σκοτώνει η συνείδησή μου σε όλη μου τη ζωή. Πώς να αντέξω μετά, όταν θα σκέφτομαι ότι μπορούσα να τον σώσω και δεν τον έσωσα; ». Και ο Θεός φυσικά βοηθά πολύ αυτόν που θυσιάζεται για τους άλλους..