Άγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς : Αργά βαδίζει ο Χριστός, όμως εάν Του το επιτρέπαμε, θα βάδιζε γρηγορότερα..

Λόγια του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

« Εγώ κι εσύ φταίμε, φίλε μου. Εγώ κι εσύ φράξαμε το δρόμο του Χριστού, εγώ με το κέρδος μου κι εσύ με την ηδονή σου. Εγώ ζητώ από κάθε πράγμα κέρδος κι εσύ ζητάς από κάθε πράγμα ηδονή. Δεν είναι έτσι; Κι ενώ εμείς στύβουμε και πιπιλάμε αυτόν τον κόσμο, ο Χριστός στέκει πίσω από την πλάτη μας και δεν μπορεί να βαδίσει, επειδή Τον εμποδίζουμε. Στέκει και περιμένει και δεν μπορεί να βαδίσει.

Και φταίνε οι Ιούδες και οι Βοργίες, οι αντίπαλοι του καλού Χριστού, εκείνοι που ζητούν τα μέγιστα αγαθά από τον κόσμο, ενώ του δίνουν τα μέγιστα κακά. Ο Χριστός δεν θα βαδίζει αργά, αλλά θα πετά σαν πρωινή ακτίνα μέσα από τον αιθέρα, όταν κάθε άνθρωπος θα πράττει μέγιστα καλά για τον κόσμο και θα απαιτεί τα ελάχιστα καλά απ΄αυτόν.

Και φταίνε τα ξερά κεφάλια και οι σκληρές καρδιές. Τα ξερά κεφάλια, που την ισχυρογνωμοσύνη τους, την ονομάζουν ευφυΐα και οι σκληρές καρδιές, που τη σκληρότητά τους, την ονομάζουν χαρακτήρα. Στα ξερά κεφάλια δεν μπορεί να μπει ο λόγος του Χριστού και στις ξερές καρδιές δεν μπορεί να μπει η Αγάπη Του » .

« Αργά βαδίζει ο Χριστός », Εκδόσεις Εν πλω

Επίκαιρο: " Ι. Φώτιος: Ποιος είναι ο ιδεώδης τύπος ηγεμόνα; " .

Ο Ιερός Φώτιος επισημαίνει καίρια ότι δεν είναι αυτονόητη η ταύτιση ευφυούς ηγεμόνα και ικανού ηγεμόνα. Εδώ προβάλλεται η διαχρονική διαπίστωση ότι η ύπαρξη φυσικών ικανοτήτων και προσόντων ενός ηγεμόνα δεν εγγυάται την κατάλληλη αξιοποίησή τους από τον ίδιο, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Όπως παρατηρεί ο σεπτός ιεράρχης, ο ευφυής άνθρωπος απολαμβάνει εκ του φυσικού τα ιδιαίτερα χαρίσματα που έλαβε κατά τη γέννηση του. Ωστόσο, η εξουσία δεν αποτελεί πάντοτε το χώρο δικαιώσεως των χαρισμάτων του αυτών. Η πολιτική ικανότητα αποτελεί προϊόν γνώσεως που προκύπτει από τη μελέτη των πολιτικών πραγμάτων, ώστε πολλές φορές η γνώση αυτή κατέστησε ικανότερο στην αντιμετώπιση δυσχερειών εκείνον που έχει εκπαιδευτεί με επιμέλεια στα πράγματα αυτά, παρά εκείνον που έχει ως δώρο από τη φύση την οξύνοια.

Αυτό σημαίνει ότι ο ιδεώδης τύπος ηγεμόνα όχι μόνον ασκείται στην αρετή αλλά και οφείλει να είναι έτοιμος να θυσιάσει την εικόνα του προς όφελος των υπηκόων του, ώστε όντως ο βίος του να καταστεί νόμος τους.

Από το βιβλίο Ο άνθρωπος απέναντι στην εικόνα του, εκδ. Αρμός.

Ο παλιός, ο λησμονημένος δάσκαλος..

Αποχωρούν κάποιοι παλιοί δάσκαλοι-πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δεν έχει σημασία- και ορθώς διοργανώνονται τιμητικές εκδηλώσεις, για να βραβευτούν κυρίως το ήθος και η συνέπειά τους. Ανήκουν στη γενιά εκείνων των δασκάλων που έζησαν την εξαήμερη διδασκαλία, την απογευματινή βάρδια, το υποχρεωτικό κουστούμι, τον εκκλησιασμό, τον αυστηρό έλεγχο ενός συνήθως βλοσυρού επιθεωρητή, την αυταρχικότητα των προϊσταμένων.

Οι παλιοί δάσκαλοι, συνταξιούχοι πια, κρατούσαν στο ένα χέρι το Ευαγγέλιο και στο άλλο τον Όμηρο, μιλούσαν στους μαθητές τους για γλώσσα, πατρίδα και πίστη, έβλεπαν τον εαυτό τους θεματοφύλακα της ελληνικής παράδοσης, από τον τρωικό πόλεμο και τον Νικηφόρο Φωκά έως τον Καραϊσκάκη.

Ο δάσκαλος αυτός δεν γνώριζε πολλά πράγματα από το τι γινότανε έξω από τα σύνορα του Έθνους, ούτε ξένες γλώσσες και υπολογιστές, κατείχε όμως τα αρχαία ελληνικά και την εθνική μας ιστορία και μετέδιδε τη φλόγα της ψυχής του, πολλές φορές με πολλή ρητορική, αλλά πάντοτε με εντιμότητα , φιλότιμο και ευθύνη.

Τον τύπο αυτό του Έλληνα λόγιου και δασκάλου, τον ειρωνεύτηκε, τον πολέμησε και τον κλόνισε στην ψυχή του Έθνους, η λεγόμενη προοδευτική διανόηση. Με τις απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αναπτερώσεις, αναγεννήσεις, ο παλιός εκείνος δάσκαλος έφυγε λοιδωρημένος και συκοφαντημένος, γιατί δήθεν εκπροσωπούσε το πνεύμα μιας συντηρητικής εποχής. Έφυγε και στη θέση του ξεφύτρωσε ένας νέου τύπου δάσκαλος.

Ο νέας κοπής δάσκαλος απολαμβάνει προνόμια και ευκολύνσεις. Διδάσκει λιγότερες ώρες την εβδομάδα. Αν θέλει, μπορεί και να μην διδάσκει. Και πάλι δάσκαλος και καθηγητής λέγεται. Δεν ελέγχεται από κανέναν, γιατί έτσι θα παραβιαστούν τα κεκτημένα του. Τον μπουκώνουν με νέες εκπαιδευτικές μεθόδους, του φορτώνουν καινούρια αναλυτικά προγράμματα, του αλλάζουν βιβλία και στο τέλος τα βαριέται όλα, βαριέται και τον εαυτό του και για να γλιτώσει γίνεται συνδικαλιστής. Και πάλι δάσκαλος λέγεται.

Ο παλιός δάσκαλος έπρεπε να αναμετρηθεί με μία δύσκαμπτη γλώσσα ( καθαρεύουσα ), να διδάσκει « Αναγνωστικά », στα οποία έλαμπαν κείμενα λογοτεχνών, οι οποίοι αντιπροσώπευαν ό,τι εκλεκτότερο είχε να παρουσιάσει η πνευματική φύτρα του έθνους. Πέρασαν από τα σχολεία κλασσικοί φιλόλογοι, διαμάντια και κοσμήματα της εκπαίδευσης, που έπιαναν τα αρχαία κείμενα και τα αρωμάτιζαν με το ταλέντο και τη γνώση τους.

Τώρα οι νέοι δάσκαλοι, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, με σπουδές στο εξωτερικό, γράφουν και συρράφουν σωρό τις πραγματείες για ψυχολογίες νηπίου, παιδιού, εφήβου, για διδακτικές μεθόδους. Βρίθει η αγορά από βοηθήματα, παραβοηθήματα και λοιπές βαθυστόχαστες κοτσάνες, για κάθε είδους μάθημα. Γράφουν κι ας μην έχουν πατήσει πολλές φορές το ποδάρι τους στην τάξη. Και πάλι δάσκαλοι λέγονται.

Ο νέος δάσκαλος διδάσκει « βιβλία γλώσσας », που περιέχουν κείμενα αναιμικά, άνυδρα, ανόητα, που θα έκαναν τους παλιούς δασκάλους να ντρέπονται, γιατί αυτοί ήξεραν τι είναι η πνευματική εντιμότητα. Οι παλαιοί δάσκαλοι « συνομιλούσαν »  με τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Όμηρο, τον Μέγα Βασίλειο, καμάρωναν για την προίκα των προγόνων τους. Με τέτοια τιμαλφή κείμενα φεγγοβολούσε η τάξη και γινόταν « ο δάσκαλος ποιητής και τα βιβλία να είναι σαν κρίνα » ( Παλαμάς ).

Ο νέος δάσκαλος, « χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ » διδάσκει ο ταλαίπωρος συνταγές μαγειρικής. Και κάθεται και απελπίζεται και μουρμουρίζει κάτι για « μακαρόνια με κιμά » και αναλύει, όχι τα εξαίσια του Σολωμού, αλλά « οδηγίες χρήσης καφετιέρας ».Θίγεται η αξιοπρέπεια, η νοημοσύνη του νέου δάσκαλου, τον ιδεοπειθαναγκάζουν να σκέφτεται μέτρια και να παιδαγωγεί με νερόβραστες κειμενόφουσκες, που συνιστούν απροκάλυπτα προπαιδεία καταναλωτισμού και αποχαύνωσης και τίποτε δεν κάνει. Φοβάται τις συνέπειες.

Ο νέος δάσκαλος έγινε « εμψυχωτής », διασκεδάζει τους μαθητές, παίζει τον ίδιο ρόλο που έχει η τηλεόραση στη μέση του σαλονιού, μια αέναη παρέλαση εικόνων από τις οποίες δεν βγαίνει κανένα νόημα.

Οι παλιοί δάσκαλοι στηριγμένοι στα ελληνικά κείμενα, κείμενα γεμάτα δροσιά και ευφυΐα, γινωμένα από μάστορες του λόγου, προσπαθούσαν να μάθουν στα ελληνάκια ότι ελευθερία σημαίνει χρέος, ευθύνη και θυσία. Μιλούσαν για πρόοδο, γιατί ήξεραν ότι αυτή καρποφορεί, μόνον όταν τρέφεται με το λίπασμα της παράδοσης. Ήταν κακοπληρωμένος ο δάσκαλος και δεν βαρυγκομούσε, τον φτέρωνε το αίσθημα του χρέους και όχι η λογική της τσέπης.

Οι παλιοί δάσκαλοι, όταν περνούσαν από τα μαγαζιά, έβγαιναν έξω οι άνθρωποι και τους χαιρετούσαν με σεβασμό: « Καλησπέρα, δάσκαλε » και οι γονιοί μας το ίδιο, όταν κάθονταν τα καλοκαιρινά βραδάκια στα στέκια της πλατείας, σηκώνονταν και τους προσκαλούσαν με χαρά : « Έλα, δάσκαλε, να πάρεις κάτι μαζί μας ».

Και τώρα, το νέο δάσκαλο, τον λένε μίζερο και πενταροκυνηγό. Δεν τον σέβονται, τον λένε δημόσιο υπάλληλο, γιατί δέχεται γονατισμένος όλες τις ταπεινώσεις. Ο νέος δάσκαλος, αντί να γεμίζει την ψυχή των παιδιών του με φιλοπατρία και Χριστό, πρωτοπορεί στην κατεδάφιση των αξιών. Τον ενοχλεί η πρωινή προσευχή, τη βαριέται. Πρωτοστατεί στον « ιερό » αγώνα να καταργηθούν οι παρελάσεις. Έγινε φίλος με τους μαθητές – για να κρύψει, πολλές φορές την ασχετοσύνη του.

Πού είναι ο παλιός , ο λησμονημένος δάσκαλος να βροντοφωνάξει « δεν θέλω γω καινούρια, ξένα δώρα, παλιά, δικά μου πλούτη σου ζητώ ». Πού είναι ο παλιός , ο λησμονημένος δάσκαλος, για να ανασύρει από τη σκονισμένη βιβλιοθήκη τα « Πατερικά κείμενα » και να διαβάσει, στους νέους δασκάλους, την παραίνεση του μεγαλύτερου Δασκάλου των δασκάλων, του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου :

« Το πρότυπο του βίου να είσαι εσύ. Να προβάλλεις σαν εικόνα, σαν ζωντανός νόμος, σαν κανόνας και ορόσημο υποδειγματικής ζωής. Τέτοιος πρέπει να είναι ο δάσκαλος ».

                                                                                                Πηγή: www.antibaro.gr

Η ανάρτηση δεν έχει ισοπεδωτικό χαρακτήρα..απλά είναι μια προσπάθεια να αναδειχτούν τα κακώς κείμενα της εποχής μας..

«Θέλω να νηστέψω αλλά η μαμά μου δεν μ΄αφήνει..τι να κάνω; »..

Υπάρχουν πολλοί έφηβοι που επιθυμούν να νηστέψουν αλλά βρίσκουν μεγάλη αντίδραση από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Επιχειρήματα, όπως « Θα θέσεις σε κίνδυνο την υγεία σου, επειδή είσαι στην ανάπτυξη », ή « είσαι μικρός ακόμη, θα νηστέψεις, όταν θα μεγαλώσεις » ή « η νηστεία είναι για τις γιαγιάδες » κτλ ακούγονται συνέχεια, κάθε φορά που ένας έφηβος συζητά το θέμα της νηστείας με τους γονείς του.

Οπότε τι γίνεται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις; Πώς μπορεί ο έφηβος να νηστέψει, χωρίς να υπάρχουν συνεχείς καβγάδες και εντάσεις στο σπίτι; Καταρχάς να διευκρινίσουμε πως στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι αντιδράσεις εκ μέρους των γονέων είναι εκ του πονηρού. Ο διάβολος κρύβεται πίσω από την συνεχή άρνηση της μαμάς να μαγειρέψει νηστίσιμο φαγητό, προκειμένου να κάμψει τον αγώνα του εφήβου.

Σαφώς και δικαιολογούνται, οι αντιδράσεις για την υγεία των παιδιών, όμως ας μην παραγνωρίζουν οι γονείς, πως, όταν βλέπει ο Θεός την πνευματική προσπάθεια του εφήβου, μέσω της νηστείας, βοηθάει, καλύπτει και διασφαλίζει την σωματική υγεία του παιδιού. Άλλωστε ποτέ κανείς δεν ασθένησε από τη νηστεία , αλλά από την παχυσαρκία, πολλοί. Ειδικότερα , η παιδική παχυσαρκία αποτελεί μάστιγα για τις αναπτυγμένες χώρες. Συνεπώς, οι γονείς μπορούν με την προσευχή τους και την ανάλογη καθοδήγηση από τον Πνευματικό τους, να βοηθήσουν τη νηστεία των παιδιών τους και να αφεθούν στην Πρόνοια του Θεού, η οποία και θα σκεπάσει τα παιδιά τους.

Βεβαίως, να διευκρινίσουμε πως μιλάμε για τη νηστεία ενός υγιούς έφηβου. Στην αντίθετη περίπτωση, όπου συντρέχουν λόγοι υγείας, ο πνευματικός μπορεί να καθορίσει την πορεία της νηστείας και αυτό ισχύει, όχι μόνο για τα παιδιά αλλά για τον καθένα που αποφασίζει να νηστέψει.

Οπότε , τι μπορεί να κάνει ο έφηβος για να κατορθώσει να αγωνιστεί πνευματικά, χωρίς να συγκρούεται διαρκώς με το οικογενειακό του περιβάλλον ; 

Νηστεία δεν είναι μόνο αυτό που τρώμε..αλλά και αυτό που εκστομίζουμε. Αυτό τονίζουν , όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας.  Συνεπώς, ένας έφηβος μπορεί να νηστέψει σε ό, τι τρώει, ίσως, λιγότερες μέρες απ΄ ότι επιθυμεί, σε πρώτη φάση. Έτσι δεν έρχεται σε σύγκρουση με την οικογένειά του. Όμως, επειδή, νηστεία , δεν είναι μόνο το φαγητό, μπορεί να νηστέψει στον λόγο του, για παράδειγμα..να είναι πιο προσεκτικός στο τι εκστομίζει, στο τι παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, στο πως συμπεριφέρεται στο σχολείο, στο τι βιβλία διαβάζει, τι είδους λογισμούς έχει. 

Όταν αρχίσει τον αγώνα του και σ΄αυτά τα πεδία, τότε η νηστεία του αποκτά αληθινό νόημα και δεν αρκείται μόνο στο φαγητό της μαμάς.. Τότε κι ο Θεός βλέπει τον αγώνα του και σιγά σιγά..ω του θαύματος..θα αρχίσει να κάμπτεται κάθε αντίδραση.. Άλλωστε, τι αξία έχει να νηστεύει κάποιος, να προσέχει τι τρώει αλλά με τον ρυπαρό λόγο του και τον ρυπαρό λογισμό του να « τρώει » τις « σάρκες » των συνανθρώπων του ;

Άγιος Παΐσιος : '' Ο Γιωργάκης από το Θιβέτ ''.

Ήρθε στο Άγιον Όρος και γύριζε στα μοναστήρια ένας νέος ηλικίας 16-17 χρονών, ο Γιωργάκης. Από ηλικίας τριών ετών οι γονείς του τον έβαλαν σε βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ. Προχώρησε πολύ στη γιόγκα, έγινε τέλειος μάγος, μπορούσε να καλεί όποιον δαίμονα ήθελε. Είχε μαύρη ζώνη και ήξερε τέλεια καράτε. Με τη δύναμη του Σατανά έκανε επιδείξεις που προξενούσαν εντύπωση. Χτυπούσε με το χέρι του μεγάλες πέτρες και έσπαζαν σαν καρύδια. Μπορούσε να διαβάζει κλειστά βιβλία. Έσπαζε στην παλάμη του φουντούκια, έπεφταν κάτω τα τσόφλια και οι καρποί έμεναν κολλημένοι στο χέρι του.

Κάποιοι μοναχοί έφεραν τον Γιωργάκη στον Γέροντα για να τον βοηθήσει. Ρώτησε τον Γέροντα, τι δυνάμεις είχε και τι μπορούσε να κάνει. Απάντησε ότι ο ίδιος δεν έχει καμία δύναμη και ότι όλη η δύναμή του είναι του Θεού.

Ο Γιωργάκης θέλοντας να επιδείξει τη δύναμή του συγκέντρωσε το βλέμμα του σε μια μεγάλη πέτρα που ήταν σε απόσταση και η πέτρα έγινε θρύψαλα. Τότε ο Γέροντας σταύρωσε μια μικρή πέτρα και του είπε να τη σπάσει κι αυτή. Αυτός συγκεντρώθηκε, έκανε τα μαγικά του, αλλά δεν κατάφερε να τη σπάσει. Τότε άρχισε να τρέμει και οι σατανικές δυνάμεις, που νόμιζε ότι έλεγχε, μη μπορώντας να σπάσουν την πέτρα, στράφηκαν εναντίον του και τον εκσφενδόνισαν στην άλλη άκρη του ρέματος. Ο Γέροντας τον μάζεψε σε άθλια κατάσταση.

«Άλλη φορά», διηγήθηκε ο Γέροντας, « ενώ συζητούσαμε, ξαφνικά σηκώθηκε, μου έπιασε τα χέρια και μου τα γύρισε προς τα πίσω. ''Αν μπορεί, ας έρθει να σ΄ελευθερώσει ο Χατζηεφεντής'', μου είπε. Το αισθάνθηκα σαν βλασφημία. Κούνησα έτσι λίγο τα χέρια μου και τινάχτηκε πέρα. Μετά σαν αντίδραση πήδησε ψηλά και πήγε να με χτυπήσει με το πόδι του, αλλά το πόδι του σταμάτησε κοντά στο πρόσωπό μου, σα να βρήκε ένα αόρατο εμπόδιο! Με φύλαξε ο Θεός..

Τη νύχτα τον κράτησα και κοιμήθηκε στο κελί μου. Οι δαίμονες τον έσυραν μέχρι κάτω στον λάκκο και τον έδειραν για την αποτυχία του. Το πρωί σε κακή κατάσταση, τραυματισμένος, γεμάτος αγκάθια και χώματα, ομολογούσε :'' Με έδειρε ο σατανάς, γιατί δεν μπόρεσα να σε νικήσω'' ».

Έπεισα τον Γιωργάκη να του φέρει τα μαγικά του βιβλία και τα έκαψε.

Ο Γέροντας τον κράτησε λίγο κοντά του και τον βοήθησε, όσο έκανε υπακοή. Ενδιαφέρθηκε να μάθει, αν είναι βαπτισμένος και μάλιστα έμαθε σε ποια εκκλησία είχε βαπτισθεί...

Από το βιβλίο « ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ », του Ιερομόναχου ΙΣΑΑΚ.

Έξυπνη διατροφή για παιδιά που νηστεύουν!

Η διατροφή που είθισται να ακολουθούμε κατά την περίοδο της Σαρακοστής (όπως και στις άλλες περιόδους νηστείας) προβλέπει την αποχή από τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η αποχή από την κατανάλωση κόκκινου κρέατος, πουλερικών, ψαριών, αβγών και γαλακτοκομικών προϊόντων. Γενικά, η μη κατανάλωση σημαντικών ομάδων τροφίμων για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι πιθανό να προκαλέσει ανεπάρκεια σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά, ιδιαιτέρως στα παιδιά, λόγω του αυξημένου ρυθμού ανάπτυξής τους. Το διάστημα της νηστείας, εντούτοις, δεν είναι τόσο μεγάλο, ώστε να αντανακλά μια χρόνια διατροφική πρόσληψη, οπότε είναι μάλλον απίθανο να προκληθεί κάποια διατροφική ανεπάρκεια, ειδικά στην περίπτωση που το παιδί ακολουθήσει τη νηστεία μόνο για το διάστημα της Μεγάλης εβδομάδας, όπως συνήθως συμβαίνει τελικά.

Ωστόσο, ακόμα και αν δεν υφίσταται σημαντικός κίνδυνος, σε κάθε περίπτωση το παιδί χρειάζεται να καλύπτει τις καθημερινές του ανάγκες σε θρεπτικά συστατικά. Αυτό στη νηστεία μπορεί να επιτευχθεί μέσω της κατανάλωσης τροφίμων φυτικής προέλευσης, όπως τα όσπρια, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά. Δηλαδή, και στην περίπτωση που το παιδί νηστεύει υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθεί μια καλά σχεδιασμένη διατροφή και να καλύπτει τελικά τις ανάγκες του ως προς όλα τα θρεπτικά συστατικά. Μάλιστα, μια τέτοιου είδους διατροφή μπορεί να προσφέρει πλεονεκτήματα στην υγεία του, δεδομένου ότι είναι πολύ χαμηλότερη σε κορεσμένο λίπος και υψηλότερη σε διαιτητικές ίνες και βιταμίνες.

Ποια τρόφιμα είναι, λοιπόν, καλό να καταναλώνουν τα παιδιά κατά τη νηστεία ως εναλλακτικές πηγές πρόσληψης των θρεπτικών συστατικών που δεν προσλαμβάνουν εξαιτίας του αποκλεισμού των ομάδων του κρέατος και των γαλακτοκομικών από το διαιτολόγιό τους;

Καταρχάς, για να εξασφαλίζουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της νηστείας επαρκή πρόσληψη πρωτεϊνών και τα απαραίτητα για τον οργανισμό τους αμινοξέα, θα πρέπει να καταναλώνουν ποικιλία φυτικών τροφών στους κατάλληλους συνδυασμούς. Τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης αποτελούν πλούσιες πηγές πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας, δηλαδή πρωτεϊνών που περιέχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός, αλλά δεν μπορεί να συνθέσει σε επαρκείς ποσότητες. Αντίθετα, τα τρόφιμα φυτικής προέλευσης, με εξαίρεση τη σόγια, περιέχουν μικρότερες ποσότητες των απαραίτητων αμινοξέων. Συνεπώς, από τη στιγμή που τα ζωικά τρόφιμα αποκλείονται από τη διατροφή, το παιδί θα πρέπει να συνδυάζει την κατανάλωση φυτικών τροφίμων, για παράδειγμα, οσπρίων και δημητριακών, όπως φακές με ρύζι ή φασόλια με ψωμί. Επιπλέον, για την εξασφάλιση επαρκών ποσοτήτων πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας, τα παιδιά μπορούν να καταναλώνουν θαλασσινά και προϊόντα σόγιας.

Για την ενίσχυση της πρόσληψης του σιδήρου το διαιτολόγιο του παιδιού θα πρέπει να περιλαμβάνει θαλασσινά, καθώς και τρόφιμα φυτικής προέλευσης που είναι πλούσια σε σίδηρο, όπως τα όσπρια, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τα εμπλουτισμένα με σίδηρο δημητριακά, οι ξηροί καρποί, τα αποξηραμένα φρούτα, το παστέλι και το ταχίνι. Ωστόσο, τα φυτικά τρόφιμα που περιέχουν σίδηρο, τον περιέχουν σε μια μορφή που είναι δύσκολο να απορροφηθεί από τον οργανισμό, σε σύγκριση με τον σίδηρο που προσλαμβάνουμε από τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Συνεπώς, οι φυτικές πηγές σιδήρου θα πρέπει να συνδυάζονται με τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη C, όπως ο χυμός λεμόνι, το πορτοκάλι, οι φράουλες και οι πιπεριές, προκειμένου να αυξάνεται η απορρόφηση του σιδήρου που περιέχουν.

Το ασβέστιο, δεδομένου ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα που αποτελούν την κύρια πηγή αυτού αποκλείονται, θα πρέπει να προσλαμβάνεται από εναλλακτικές πηγές φυτικών τροφίμων, αν και ταυτόχρονα μπορεί να περιέχουν και ουσίες που καθιστούν δύσκολη την απορρόφησή του. Ειδικότερα, το παιδί θα πρέπει να καταναλώνει πράσινα φυλλώδη λαχανικά (κυρίως μπρόκολο), όσπρια (κυρίως ξερά φασόλια), ξηρούς καρπούς (κυρίως αμύγδαλα), σουσάμι και προϊόντα σόγιας. Όσον αφορά τη βιταμίνη D, που βρίσκεται κυρίως στα γαλακτοκομικά προϊόντα, στα λιπαρά ψάρια και τα αβγά, το παιδί για την εξασφαλίσει μπορεί να καταναλώνει εμπλουτισμένα τρόφιμα του εμπορίου, όπως χυμούς πορτοκαλιού και δημητριακά.

Τέλος, αναφορικά με τα ω-3 λιπαρά οξέα, δεδομένου ότι βρίσκονται κυρίως στα λιπαρά ψάρια και στα αβγά, εναλλακτικές πηγές πρόσληψης για τα παιδιά μπορούν να αποτελούν τα προϊόντα σόγιας, οι ξηροί καρποί (ιδίως τα καρύδια), ο λιναρόσπορος, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, καθώς και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα, όπως οι χυμοί του εμπορίου.

Συνεπώς, παρόλο που η αποχή από σημαντικές ομάδες τροφίμων μπορεί να προκαλέσει ανεπαρκή πρόσληψη ορισμένων θρεπτικών συστατικών, η επιστημονική ομάδα του προγράμματος ΕΥΖΗΝ συμπεραίνει ότι οι διατροφικές ανάγκες των παιδιών μπορούν να καλυφθούν επαρκώς κατά την περίοδο της νηστείας, μέσω της κατανάλωσης κατάλληλα συνδυασμένων φυτικών τροφίμων. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες διατροφικές ανάγκες που πιθανώς έχει το παιδί, καθώς και η επιλεκτικότητα που μπορεί να εμφανίζει σε σχέση με το φαγητό, αν καταναλώνει, δηλαδή, τα τρόφιμα που αναφέρθηκαν ως εναλλακτικές πηγές των θρεπτικών συστατικών για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών του, ώστε να διαμορφωθεί κατάλληλα ο βαθμός συμμόρφωσης στις αρχές της νηστείας.

Πηγή: http://eyzin.minedu.gov.gr/

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Θέλεις υπάκουο παιδί ;

Σχετικά με την ανατροφή των παιδιών αναφέρει ο Ιερός Χρυσόστομος : « Σαν τους γλύπτες να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια, ώστε να κάνετε τα παιδιά σας θαυμάσια αγάλματα, που να μοιάζουν με τον Θεό. Θα γίνουν δε, αν αφαιρείτε από αυτά κάθε περιττό, αν προσθέτετε ό, τι πρέπει και κάθε μέρα τα επιθεωρείτε, για να δείτε ποιο φυσικό ελάττωμα έχουν για να το εξαλείψετε... Να το τιμωρείς ( το παιδί ), άλλοτε κοιτάζοντάς το με αυστηρό βλέμμα, άλλοτε λέγοντάς του πικρά λόγια και άλλοτε με καλά λόγια και υποσχέσεις. Να υπάρχουν απειλές αλλά να μην πραγματοποιούνται ».

Από τα πρώτα βήματα του παιδιού πρέπει να ανατρέφονται τα παιδιά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Χρειάζονται οι έλεγχοι, αλλά με διάκριση.. Με την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας των παιδιών, γίνονται εγωκεντρικά και μελλοντικά θα δυστυχήσουν. Οι καλοί παιδαγωγοί ενεργούν όπως οι γεωργοί, οι οποίοι κλαδεύουν μερικά φυτά και άλλα τα αφήνουν να μεγαλώσουν.

Μερικές φορές τιμωρούν την κακότητα, ενώ ενθαρρύνουν και προάγουν το καλό. 

Η απειλή έχει αποτέλεσμα, όταν το παιδί πιστεύει ότι θα τιμωρηθεί. Γιατί, αν το παιδί καταλάβει, ότι το απειλείς, χωρίς να το τιμωρείς, θα αδιαφορεί. Αυτό ακριβώς είναι το χαρακτηριστικό του παιδαγωγού, να μη βιάζεται να τιμωρήσει, αλλά να επιδιώκει τη διόρθωση και να είναι επιφυλακτικός να επιβάλει τιμωρία.

Από το περιοδικό της Συντροφιάς Νέων Ι. Προσκυνηματικού Ναού Ευαγγελιστού Λουκά Θήβας, « Διαδρομές »

Ορθοδοξία και Πολιτική : Μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά;

Η Ορθοδοξία μπορεί το ίδιο καλά - ή το ίδιο άσχημα - να ζήσει και μέσα σ΄ένα καπιταλιστικό και μέσα σ΄ένα κομμουνιστικό καθεστώς, με μοναδική προϋπόθεση να μην της ζητηθεί να αρνηθεί τον Θεό της. Εκείνο που δεν μπορεί ποτέ να κάνει, είναι να γίνει ίδια « καθεστώς » . Μπορεί να συνυπάρξει, να εμπνεύσει οποιαδήποτε πολιτική. Αλλά δεν μπορεί ποτέ να γίνει η ίδια κόμμα και πρόγραμμα πολιτικό.

Σκοπός της είναι να πάρει όλα τα σχήματα, να μπει σε όλες τις ιστορικές μορφές για να διώξει το κακό και να γεμίσει όλες τις ιστορικές πραγματικότητες με το Πνεύμα. Αλλά αυτό είναι διαμετρικά αντίθετο από το να γίνει η ίδια μία από τις πραγματικότητες αυτές.

Όπως το ηλιακό φως έρχεται από άλλον πλανήτη και χωρίς να ταυτιστεί ή να δεσμευτεί στο παραμικρό από τη γη, διεισδύει σε όλες τις μορφές και τα σχήματα της επιφάνειάς της και φωτίζοντάς τα, τα ζωοποιεί, κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία διοχετεύει μέσω των πιστών μελών της, που είναι συγχρόνως και μέλη της Πολιτείας, τη ζωή της στον πολιτειακό οργανισμό. Μαρτυρώ περί του Χριστού δεν σημαίνει απλώς μιλάω κατά τρόπο εξωτερικό γι' Αυτόν, αλλά μεταδίδω τη ζωή Του..

Από το περιοδικό  Σύνορο