«Θέλω να νηστέψω αλλά η μαμά μου δεν μ΄αφήνει..τι να κάνω; »..

Υπάρχουν πολλοί έφηβοι που επιθυμούν να νηστέψουν αλλά βρίσκουν μεγάλη αντίδραση από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Επιχειρήματα, όπως « Θα θέσεις σε κίνδυνο την υγεία σου, επειδή είσαι στην ανάπτυξη », ή « είσαι μικρός ακόμη, θα νηστέψεις, όταν θα μεγαλώσεις » ή « η νηστεία είναι για τις γιαγιάδες » κτλ ακούγονται συνέχεια, κάθε φορά που ένας έφηβος συζητά το θέμα της νηστείας με τους γονείς του.

Οπότε τι γίνεται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις; Πώς μπορεί ο έφηβος να νηστέψει, χωρίς να υπάρχουν συνεχείς καβγάδες και εντάσεις στο σπίτι; Καταρχάς να διευκρινίσουμε πως στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι αντιδράσεις εκ μέρους των γονέων είναι εκ του πονηρού. Ο διάβολος κρύβεται πίσω από την συνεχή άρνηση της μαμάς να μαγειρέψει νηστίσιμο φαγητό, προκειμένου να κάμψει τον αγώνα του εφήβου.

Σαφώς και δικαιολογούνται, οι αντιδράσεις για την υγεία των παιδιών, όμως ας μην παραγνωρίζουν οι γονείς, πως, όταν βλέπει ο Θεός την πνευματική προσπάθεια του εφήβου, μέσω της νηστείας, βοηθάει, καλύπτει και διασφαλίζει την σωματική υγεία του παιδιού. Άλλωστε ποτέ κανείς δεν ασθένησε από τη νηστεία , αλλά από την παχυσαρκία, πολλοί. Ειδικότερα , η παιδική παχυσαρκία αποτελεί μάστιγα για τις αναπτυγμένες χώρες. Συνεπώς, οι γονείς μπορούν με την προσευχή τους και την ανάλογη καθοδήγηση από τον Πνευματικό τους, να βοηθήσουν τη νηστεία των παιδιών τους και να αφεθούν στην Πρόνοια του Θεού, η οποία και θα σκεπάσει τα παιδιά τους.

Βεβαίως, να διευκρινίσουμε πως μιλάμε για τη νηστεία ενός υγιούς έφηβου. Στην αντίθετη περίπτωση, όπου συντρέχουν λόγοι υγείας, ο πνευματικός μπορεί να καθορίσει την πορεία της νηστείας και αυτό ισχύει, όχι μόνο για τα παιδιά αλλά για τον καθένα που αποφασίζει να νηστέψει.

Οπότε , τι μπορεί να κάνει ο έφηβος για να κατορθώσει να αγωνιστεί πνευματικά, χωρίς να συγκρούεται διαρκώς με το οικογενειακό του περιβάλλον ; 

Νηστεία δεν είναι μόνο αυτό που τρώμε..αλλά και αυτό που εκστομίζουμε. Αυτό τονίζουν , όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας.  Συνεπώς, ένας έφηβος μπορεί να νηστέψει σε ό, τι τρώει, ίσως, λιγότερες μέρες απ΄ ότι επιθυμεί, σε πρώτη φάση. Έτσι δεν έρχεται σε σύγκρουση με την οικογένειά του. Όμως, επειδή, νηστεία , δεν είναι μόνο το φαγητό, μπορεί να νηστέψει στον λόγο του, για παράδειγμα..να είναι πιο προσεκτικός στο τι εκστομίζει, στο τι παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, στο πως συμπεριφέρεται στο σχολείο, στο τι βιβλία διαβάζει, τι είδους λογισμούς έχει. 

Όταν αρχίσει τον αγώνα του και σ΄αυτά τα πεδία, τότε η νηστεία του αποκτά αληθινό νόημα και δεν αρκείται μόνο στο φαγητό της μαμάς.. Τότε κι ο Θεός βλέπει τον αγώνα του και σιγά σιγά..ω του θαύματος..θα αρχίσει να κάμπτεται κάθε αντίδραση.. Άλλωστε, τι αξία έχει να νηστεύει κάποιος, να προσέχει τι τρώει αλλά με τον ρυπαρό λόγο του και τον ρυπαρό λογισμό του να « τρώει » τις « σάρκες » των συνανθρώπων του ;