Το οσιακό τέλος του Αγίου Ιακώβου

Ο καινοφανής Άγιος Ιάκωβος είχε πει: « Εγώ θα φύγω σαν πουλάκι. Ένα φου θα κάνω και θα φύγω ». Έτσι έφυγε. Την ώρα που εξομολογούσε. Την στιγμή που είχαν φτάσει οι Πατέρες από τη Χαλκίδα, όπου είχε χειροτονηθεί ένας Μοναχός, ο π. Ιάκωβος.

Την ώρα εκείνη σηκώνεται όρθιος. « Σήκω παιδί μου, γιατί αυτήν την ώρα ήρθαν στο κελί μας η Υπεραγία Θεοτόκος, ο Όσιος Δαβίδ, ο Θείος Ιωάννης ». « Τι ήρθαν Γέροντα να κάνουν; ». « Ήρθαν να μας βοηθήσουν παιδί μου ». Γονατίζει και πέφτει… Χτύπαγε η πόρτα εκείνη την ώρα.

Σαστισμένη η κοπέλα που εξομολογούταν, τρέχει και την ανοίγει κι έτσι ο μακαριστός Γέροντας πέφτει στα χέρια των μοναχών του. Έφυγε, πηγαίνοντας εκεί που πραγματικά είχε επιθυμήσει, στον τόπο που αγαπούσε. Πραγματοποίησε τη μεγάλη εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου κι αφού είχε λειτουργηθεί και κοινωνήσει τα δικά του εισόδια στην Βασιλεία του Θεού.

Πηγή: Κείμενο του Μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου, στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία