Ζήσε τη στιγμή

 

Στο άκουσμα και μόνον της λέξης θάνατος αρνούμαστε να συνεχίσουμε πολλές φορές τη συζήτηση, χτυπάμε ξύλο κτλ. Ναι είναι λογικό, διότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να ζήσει αιώνια και δεν θέλουμε με τίποτα να αποδεχτούμε το συγκεκριμένο γεγονός. Γι’ αυτό όταν ακούμε τους Πατέρες της Εκκλησίας να μιλούν για μνήμη θανάτου παραξενευόμαστε πολύ και σταματούμε εκεί την πνευματική μας αναζήτηση.

Όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας δίνουν την ορθή οπτική: Πόσο μάταια είναι όλα αυτά για τα οποία μαλώνουμε με τους γύρω μας, κακιώνουμε και το χειρότερο όλων σκεπτόμαστε και  συμπεριφερόμαστε εγωιστικά, λησμονώντας πως σε εκείνον που γυρίσαμε την πλάτη, ίσως να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουμε και πόσο βαριά νιώθουμε, όταν σκεπτόμαστε πως δεν προλάβαμε να του πούμε μια συγγνώμη..

Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας μας καλούν να θυμόμαστε τον θάνατο, όχι απαισιόδοξα και με κακομοιριά αλλά ως υπενθύμιση για τυχόν συγκρούσεις και διαφωνίες  με τους συνανθρώπους  μας που μπορούν να μας στερήσουν την αιώνια ζωή. Είναι η μνήμη θανάτου ένα καμπανάκι για να αξιολογούμε τα έργα μας, τα λόγια μας, τις σκέψεις μας, το θέλημά μας..

 190. « Οι άγιοι πάντοτε εσκέπτοντο την άλλη ζωή. Είναι πνευματικό χάρισμα η μνήμη θανάτου ».                       

                                                                              Άγιος  Αμφιλόχιος Μακρής ( 13/2/1889 – 16/4/1970 )