Καλή Παναγιά..

Τι να πρωτοπείς.. τι να πρωτογράψεις για την Παναγία.. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις τη συγκλονιστική στιγμή που γονατίζεις, μπροστά στην εικόνα της, για να σε βοηθήσει. Έχεις λυγίσει από τα ανθρώπινα, δεν μπορείς να τα σηκώσεις άλλο, δεν τολμάς να απευθυνθείς στην αγιότητα του Χριστού, επειδή συναισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου, οπότε τι μένει; Τρέχεις στην Μεσίτρια, στη Μάνα και λες : « Βόηθα με, συχώρα με, έσφαλα..βόηθα να λυτρωθώ από ό,τι με βασανίζει ..».

Και τρέχει..και παρακαλά τον Υιό της και τα μάτια σου τρέχουν δάκρυα..

Τώρα, στο Πάσχα του καλοκαιριού, ας είμαστε εκεί , κάθε απόγευμα, στις Παρακλήσεις προς τιμήν της. Μας αγαπάει..

« Περιστάσεις και θλίψεις και ανάγκαι, εύροσαν με Αγνή και συμφοραί του βίου και πειρασμοί με πάντοθεν εκύκλωσαν αλλά πρόστηθί μοι και αντιλαβού μου τη κραταιά σου σκέπη.. ».

Από τον Μέγα Παρακλητικό κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο