« Έτσι και η ζωή των πάντων, ο Κύριος και Σωτήρας μας
Χριστός...δέχτηκε και υπέφερε πάνω στο Σταυρό το θάνατο που άλλοι και μάλιστα
οι εχθροί του επινόησαν, τον οποίο εκείνοι θεωρούσαν φοβερό, ατιμωτικό και
αποκρουστικό... Συνέβη λοιπόν, κάτι αξιοθαύμαστο και παράξενο: ο θάνατος δηλαδή
που του επέβαλαν και θεωρούσαν ατιμωτικό, αυτός ήταν το σύμβολο της νίκης
εναντίον του ίδιου του θανάτου ...
Αν όμως κάποιος από εμάς, από φιλομάθεια και όχι από
φιλονικία, θέλει να μάθει γιατί δεν πέθανε με άλλον τρόπο αλλά με το Σταυρό, ας
ακούσει και αυτός ότι δε μας συνέφερε με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνον με
αυτόν να πεθάνει.
Και καλώς σταυρώθηκε ο Kύριος για χάρη μας. Γιατί, αν ήρθε για να αναλάβει την κατάρα που υπήρχε
εναντίον μας, με ποιον άλλον τρόπο, θα γινόταν ο ίδιος κατάρα, αν δε δεχόταν το
θάνατο που επινοήθηκε για τους καταραμένους; Και αυτός ο θάνατος είναι ο
Σταυρός...Πώς θα μας προσκαλούσε, αν δεν σταυρωνόταν; Μόνον πάνω στο Σταυρό
πεθαίνει κανείς με απλωμένα τα χέρια. Γι’ αυτό έπρεπε να υπομείνει ο Κύριος και
αυτό και να απλώσει τα χέρια του: για να ελκύσει με τον ένα τον παλαιό λαό (
Ιουδαίους ) και με το άλλο τους εθνικούς και να συνενώσει και τους δύο στον
Εαυτό Του...
Ήρθε λοιπόν ο Κύριος να καθαρίσει τον αέρα και να μας
ανοίξει τον δρόμο για τον ουρανό... Και αυτό έπρεπε να γίνει δια του θανάτου.
Γιατί με ποιον άλλο θάνατο θα γίνονταν όλα αυτά, αν όχι με τον θάνατο που
συντελείται στον αέρα, δηλαδή με τον Σταυρό; Γιατί στον αέρα πεθαίνει μόνον
αυτός που θυσιάζεται δια του Σταυρού ».
Μ. Αθανασίου, Περί ενανθρωπήσεως
24-25 Β.Ε.Π.Ε.Σ τομ. 30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.