Το σχήμα αυτό
αναφέρεται στη σχέση Εκκλησίας - Πολιτείας από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου,
εποχή κατά την οποία δεν υπήρξε μεταξύ των δύο θεσμών αντιπαλότητα, εχθρότητα
και ποτέ δεν ετέθη θέμα χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας.
Το θέμα
χωρισμού Εκκλησίας - Πολιτείας δεν αφορά στη δική μας πολιτιστική και ιστορική
παράδοση. Πρόκειται για μεταφορά στο χώρο της Ορθοδοξίας, ξένου προβληματισμού,
ο οποίος προέκυψε στη Δύση, λόγω των μοναρχικών και απολυταρχικών συμπεριφορών
του Παπισμού, απέναντι στους πολιτικούς άρχοντες, οι οποίοι δικαιολογημένα
ζήτησαν τον χωρισμό Εκκλησίας - Πολιτείας.
Στη δική μας
πολιτική και εκκλησιαστική παράδοση, η Πολιτεία προστατεύει και διευκολύνει
ακόμη και οικονομικά το έργο της Εκκλησίας και η Εκκλησία επίσης, εκτός του ότι
με τη διδασκαλία της διαμορφώνει πολίτες ειρηνικούς που σέβονται τις αρχές και
τις εξουσίες, αμβλύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις και με το ιδεώδες της
αγιότητας που προβάλει, εξευγενίζει και εξυψώνει τα ήθη των πολιτών,
καταπολεμώντας ιδιαίτερα το υλιστικό φρόνημα των πλουσίων και την καταπίεση των
φτωχών οργανώνοντας φιλανθρωπικά ιδρύματα προς ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη.
Εκτός αυτών, όταν παραστεί επείγουσα και επιτακτική ανάγκη, βοηθά ακόμη και
οικονομικά την Πολιτεία με την εκποίηση πολύτιμων αφιερωμάτων και προσφορά της
εκκλησιαστικής περιουσίας..
Αν λοιπόν στην
Ορθόδοξη Ανατολή το σχήμα της
συναλληλίας λειτούργησε καλά, ποιος λόγος υπάρχει να το καταργήσουμε και να
υιοθετήσουμε ξενόφερτο σύστημα, που ήταν αναγκαίο στην απολυταρχική Παπικά
Ευρώπη ;
Δική
μας ευθύνη είναι να αντισταθούμε στις ξένες επιρροές και στα ξένα σχήματα που
προσβάλουν την ιστορία μας και κακοποιούν τον πολιτισμό μας, σε μια Ευρώπη που
υποκριτικά καυχάται ότι είναι Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών.
Πηγή : www.imp.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.