ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ: ΕΘΙΜΟ Ή ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ;

Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων βαπτίζουν τα παιδιά τους, τα οποία, στη συνέχεια προσέρχονται και στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Γίνεται όμως αυτή η κίνηση με επίγνωση και την ανάλογη ευλάβεια ή συμμετέχουμε εθιμοτυπικά και αρκούμαστε στον στολισμό του Ναού, στην αγορά βαπτιστικών ενδυμάτων, στη δεξίωση που θα ακολουθήσει και στο κλάμα ή όχι του μωρού ;

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι χριστιανοί στα πρώτα χρόνια εξάπλωσης του Χριστιανισμού βαπτίζονταν μεγάλοι πριν βαπτιστούν δε, υπήρχε μια περίοδος πνευματικής προετοιμασίας ( γι’ αυτό λέγονταν κατηχούμενοι ).

Στη συνέχεια όμως και μέσω φωτισμένων Πατέρων της Εκκλησίας αναδείχτηκε το μεγάλο θέμα της σχέσης του προπατορικού αμαρτήματος με το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Με λίγα λόγια, όταν γεννιέται ένας άνθρωπος κληρονομεί την αστοχία των προπατόρων μας Αδάμ και Εύας και τις συνέπειες αυτού, δηλαδή τις προϋποθέσεις και τη ροπή προς την αμαρτία.

Άρα λοιπόν οφείλουμε ως γονείς που γνωρίζουμε, να βαπτίζουμε τα παιδιά μας το συντομότερο δυνατό..διότι είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαχθεί ο άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα. H Εκκλησία δεν πιέζει κανένα γονέα να το κάνει με το ζόρι, κανείς ιερέας δεν «τραβολογάει» τους γονείς να βαπτίσουν τα παιδιά τους..Η Εκκλησία εξηγεί και αναλύει γιατί είναι απαραίτητο το συγκεκριμένο Μυστήριο..την ευθύνη λοιπόν την έχουν οι γονείς.

Επιπλέον, μετά την τριπλή κατάδυση και ανάδυση του παιδιού από το νερό, δίδεται στο παιδί από τον Θεό, ο φύλακας-άγγελος του..να το συνοδεύει και το προστατεύει για πάντα..ποιος γονέας δεν το θέλει αυτό;

Μετά την τέλεση του Μυστηρίου του Βαπτίσματος τελείται και το Μυστήριο του Χρίσματος, όταν ο ιερέας χρίει το παιδί σταυρώνοντάς το, με ένα μίγμα ελαίου από σαράντα αρωματώδεις ουσίες, που συμβολίζουν τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος, λέγοντας « Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου, αμήν  ». Εκείνη τη στιγμή συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα, που αν μπορούσαμε να τα δούμε θα μας κοβόταν η ανάσα, διότι τότε δίδονται στο νεοφώτιστο παιδάκι πλούσιες οι δωρεές του Αγ. Πνεύματος, τις οποίες καλείται ο νέος χριστιανός να αξιοποιήσει ανάλογα..

Τι κρίμα λοιπόν που εμείς ασχολούμαστε με άσχετα πράγματα, αν λαδώθηκε ο νονός κτλ. Αγνοώντας όλα τα παραπάνω αναλωνόμαστε πολλές φορές σε συζητήσεις του τύπου: « Θα αφήσω το παιδί μου να αποφασίσει μόνο του ποια θρησκεία θα ακολουθήσει», «Δεν χρειάζεται να το βαφτίσω για να του δώσω όνομα» κτλ. Σαφώς και είμαστε ελεύθεροι να το πράξουμε, αναλαμβάνοντας ην ευθύνη που μας αναλογεί για κάτι τέτοιο, όπως και το παιδί εξάλλου , μεγαλώνοντας είναι ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του.

Ας είμαστε όμως  πιο προσεκτικοί και με επίγνωση της κατάστασης στην οποία συμμετέχουμε, όχι απλά ως θεατές στο Μυστήριο του Βαπτίσματος αλλά ως συμπροσευχόμενοι για το νεοφώτιστο μέλος της Εκκλησίας.