Η εορτή της Κατάθεσης της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου

Στις 31 Αυγούστου είναι μια μεγάλη Θεομητορική εορτή. Τιμούμε την Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας. Φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ι. Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος και την έφτιαξε η ίδια η Παναγία από τρίχες καμήλας. 

Είναι το μοναδικό ιερό κειμήλιο που έχουμε από την Παναγία και την ζωή της σε τούτον τον κόσμο. Ως γνωστόν, την Παναγία ανέλαβε υπό την προστασία του, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, Ιωάννης μέχρι τις τελευταίες της στιγμές, οι οποίες ήταν άκρως θαυμαστές.

Όταν ήρθε η ώρα να φύγει από τη ζωή, όλοι οι Απόστολοι, οι οποίοι παρά το γεγονός, ότι ήταν διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη κηρύττοντας το Ευαγγέλιο, συγκεντρώθηκαν εκεί, στα Ιεροσόλυμα, με θαυμαστό τρόπο κοντά της. Έπειτα εμφανίστηκε ο Χριστός, συνοδευόμενος από αγγέλους και παρέλαβε την ψυχή της.

Στη συνέχεια οι Απόστολοι κήδεψαν το σώμα της Θεοτόκου στη Γεθσημανή. Τρεις μέρες αργότερα οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ συνοδεύοντας τον Χριστό κατέβηκαν στο σημείο αυτό και ο αρχάγγελος Μιχαήλ παρέλαβε τη σορό της Παναγίας και ανέβηκαν στον ουρανό. Το σώμα της Θεοτόκου λοιπόν, μετέστη στους ουρανούς..γι΄αυτό δεν μιλάμε για θάνατο της Θεοτόκου αλλά για την Κοίμησή της.

Ο απόστολος Θωμάς ήταν ο μόνος που είδε τη μετάσταση της Θεοτόκου και ζήτησε από την ίδια να του δώσει κάτι δικό της..Τότε η Παναγία του έδωσε τη ζώνη της. Γιατί έδωσε τη ζώνη της και όχι κάποιο άλλο προσωπικό αντικείμενό της ; Διότι η Ζώνη της αγκάλιαζε την κοιλιά της, τα σπλάχνα της, εκεί που εννέα μήνες κυοφορήθηκε ο Υιός της.. Έτσι, με τον ίδιο τρόπο αγκαλιάζει εμάς τους ανθρώπους κάθε φορά που ζητάμε τη βοήθειά της και τη μεσιτεία της, εκεί, στα άγια σπλάχνα της, μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο..όπως κάνει κάθε μάνα στα παιδιά της..

Κάθε φορά που η Τίμια Ζώνη «βγαίνει» από το Άγιον Όρος για προσκύνημα συρρέουν πλήθη πιστών, κάθε ηλικίας, υπομονετικά και αγόγγυστα για να την προσκυνήσουν.

Keep calm and stay Orthodox christian..

« ..ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς ». (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 12).


«..εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρὸς με οὐ μὴ πεινάσῃ, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε ». (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 35). 


«..ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο; ».(Ἰωάνν. κεφ. ια΄ στίχ. 25).


«..ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι΄ ἐμοῦ. εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τόν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν, καὶ ἀπ΄ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἐωράκατε αὐτόν... οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; ». (Ἰωάνν. κεφ. ιδ΄ στίχ. 6).


«..ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατὴρ μου ὁ γεωργός ἐστι ». (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 1).

« Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ ». (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 8).

Αλλάζοντας την κατάσταση..

Ήταν κάποτε ένας παππούς που περπατούσε σε μία παραλία με τον εγγονό του. Το αγόρι μάζευε κάθε αστερία που έβρισκε μπροστά του και τον πετούσε πάλι στον ωκεανό.

- « Αν τους άφηνα εδώ, είπε το αγόρι, θα ξεραίνονταν και θα πέθαιναν. Έτσι τους σώζω τη ζωή ».

Του είπε τότε ο παππούς :

- « Αυτή η παραλία όμως εκτείνεται για μίλια κι έχει εκατομμύρια αστερίες. Αυτό που κάνεις δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση ».

Το αγόρι κοίταξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του, τον πέταξε στο νερό και απάντησε : 

- « Γι’ αυτόν τον αστερία, την αλλάζει.. ».

Η απογοήτευση δεν ταιριάζει στον χριστιανό..

Η γνώση του εαυτού μας είναι ένα από τα τρία σκαλιά της νηπτικής φιλοκαλικής παραδόσεώς μας. Είναι η αυτογνωσία, η αδελφογνωσία και η Θεογνωσία. Αν δεν ξέρω τον εαυτό μου και πάω να αγαπήσω τον αδελφό μου, θα τον εκμεταλλευτώ. Διότι όσα κάνω – η αγάπη και η διακονία που θα προβάλλω – θα εξυπηρετούν τελικά τις δικές μου ανάγκες και όχι το πρόσωπο του άλλου.

Εάν πάω στον Θεό, θα παραμορφώσω τον Θεό, θα τον παραχαράξω. Θα δημιουργήσω ένα είδωλο του εαυτού μου. Οπότε είναι βασικό να έχω μια νηπτική αυτογνωσία και πάντα μέσα στη μυστηριακή και αγιαστική χάρη της Εκκλησίας. Δεν απογοητεύομαι βλέποντας τον εαυτό μου, διότι αυτό στην Εκκλησία γίνεται σιγαλά, με έναν όμορφο και λεπτό τρόπο. Η χάρις του Θεού όταν γίνεται μέσα σε έναν υγιή εκκλησιαστικό-πνευματικό χώρο, έρχεται τόσο απαλά και τόσο όμορφα, γι’ αυτό και η χάρις δεν τρομάζει ποτέ.

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος λέει ότι η χάρις τι κάνει; Φαντασθείτε λέει ότι έχουμε ένα υπόγειο, το οποίο είναι για χρόνια κλεισμένο και έχει μαζέψει αράχνες, σκόνες και ό,τι βρωμιές μαζεύει γενικά ένας κλειστός χώρος. Αν ανοίξεις τα παράθυρα αμέσως, θα τρομάξεις. Ανοίγουμε λοιπόν μια τρυπίτσα σε κάθε παράθυρο και μπαίνει λίγο φως. Αυτό θα μου φανερώσει ένα μέρος της βρωμιάς που υπάρχει στο δωμάτιο, ένα μικρό μέρος που μπορώ να καθαρίσω. Και μετά αφήνω λίγο φως παραπάνω. Και βλέπω κι άλλο. Ότι υπάρχει και δίπλα λίγη βρωμιά ακόμη κοκ. Με αυτόν τον τρόπο, λέει ο άγιος Συμεών, η Χάρις μας θεραπεύει.

Το άλλο βασικό είναι ότι η Χάρις του Θεού ουδέποτε σε αφήνει να απογοητευτείς. Η απόγνωση έρχεται από τον εγωισμό μας, έρχεται από το αντίθετο πνεύμα, από τον διάβολο. Γι’ αυτό και ο άγιος Σιλουανός ο αθωνίτης έλεγε να κρατάμε το νου μας στον άδη και να μην απελπιζόμαστε. Δεν υπάρχει απελπισία διότι ξέρω ότι Κάποιος με αγαπάει πάρα πολύ και αυτό είναι εμπειρία, είναι βίωμα δεν είναι ιδιότητα της διάνοιας.

Αν είναι διάνοια δεν μπορείς να το καταλάβεις και γι’ αυτό θα απογοητευτείς. Αν όμως είναι βίωμα αληθινό, τότε αισθάνεσαι ότι Κάποιος σε αγαπάει και ας είσαι χάλια. Κι ας μην είσαι πάρα πολύ ωραίος και ας μην τα καταφέρνεις πάρα πολύ καλά. Οπότε δεν υπάρχει απογοήτευση.

Ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει γευθεί την εμπειρία του Θεού, έστω και ελάχιστα και να μην έχει χαρά μέσα στην ύπαρξή του.

Πηγή: π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, εφημέριος Ιερού Ναού Ειρήνης Πύργου (Κρήτη)

Η θέση της Εκκλησίας απέναντι στον Αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

η θεση της εκκλησιας απεναντι στον αθλητισμο και τους ολυμπιακους αγωνες from Kalliopi Ziogou

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Τα πρώτα βήματα του Χριστού

Πρόκειται για μια σπάνια απεικόνιση που έχει τίτλο « Τα πρώτα βήματα του Χριστού » με την Παναγία και τον Ιησού, μικρό παιδί να προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα. Η πιο παλιά εικόνα που υπάρχει στον Ορθόδοξο κόσμο βρίσκεται στη μονή Λειμώνος στη Λέσβο και χρονολογείται στα τέλη του 16ου αιώνα. (βλ. παρακάτω)

Στο αριστερό μέρος της παριστάνεται η Θεοτόκος, υψηλόκορμη και στραμμένη προς τα δεξιά. Έχει τα χέρια απλωμένα προς το Χριστό, ο οποίος παρουσιάζεται ως μικρό παιδί που βηματίζει προς την αγκαλιά της μητέρας Του, απλώνοντας τα χέρια Του προς το μέρος της.

Τα χαρακτηριστικά Του παραπέμπουν μάλλον στην ηλικία των δύο ή τριών ετών παρά στην ηλικία κατά την οποία αρχίζουν τα παιδιά να βηματίζουν, κατά τους έξι με οκτώ πρώτους μήνες της ζωής τους. Αποτελεί πηγή έμπνευσης νεότερων αγιογράφων.