Στις
16 Σεπτεμβρίου τιμούμε τη μνήμη της αγίας Ευφημίας, η οποία εμφανίστηκε
θαυματουργικά στον Γέροντα Παΐσιο..
..Διηγείται
ο Γέροντας Παΐσιος σε κάποιο πνευματικό του τέκνο: « Είχα γυρίσει από τον
κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα. Την Τρίτη ( 27 Φεβρουαρίου
1974 ), κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου και έκανα τις Ώρες.
Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει : '' Δι’ ευχών των αγίων
Πατέρων ημών...''. Σκέφτηκα: Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος; Εν τούτοις
ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα :
-
Ποιος είναι ;
-
'' Η Ευφημία '', απαντά.
Σκεφτόμουν,
ποια Ευφημία; Μήπως καμιά γυναίκα έκανε καμιά τρέλα και ήρθε με αντρικά στο
Όρος; Τώρα , τι να κάνω ; Ξαναχτυπά. Ρωτάω :
-
Ποιος είναι ;
-
'' Η Ευφημία '', απαντά και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά που
χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, που είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα
στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το κελί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την
συνόδευε κάποιος που έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίστηκε. Παρ’
όλο που ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την
ρώτησα ποια είναι.
-
'' Η μάρτυς Ευφημία '', απαντά.
-
'' Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό, τι κάνω
εγώ να κάνεις κι εσύ ''.
Μπήκα
στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας : '' Εις το όνομα του Πατρός ''. Το
επανέλαβε με μετάνοια. '' Και του Υιού ''. '' Και του Υιού '', είπε με ψιλή
φωνή.
-
'' Πιο δυνατά ν’ ακούω '', είπα και επανέλαβε δυνατότερα.
Ενώ
ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοια, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το
Κελί μου. Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή
χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδας, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του
κελιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά '' Και του Αγίου Πνεύματος ''
, μετά είπα :
-
''Τώρα να σε προσκυνήσω κι εγώ ''. Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της
και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπαστώ..
Ύστερα
κάθισε η Αγία στο σκαμνάκι κι εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία που
είχα στο εκκλησιαστικό θέμα.
Μετά
μου διηγήθηκε τη ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία αλλά τον βίο της
δεν τον ήξερα. όταν μου διηγείτο τα μαρτύριά της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σα
να τα έβλεπα, τα ζούσα. Έφριξα! Πα πα πα!
-
'' Πως άντεξες τέτοια μαρτύρια '' ; ρώτησα . '' Αν ήξερα τι δόξα έχουν οι
άγιοι, θα έκανα ό, τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια ''.
Μετά
απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και
συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα...συνεχώς δοξολογία..» .
Από το βιβλίο του Ιερομόναχου ICAAK «Βίος Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου»
