Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ « ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ».

Κατά το έτος 980 επί της βασιλείας Βασιλείου και Κωνσταντίνου, των Πορφυρογέννητων, έγινε στο Άγιον Όρος το ακόλουθο θαύμα:

Στην Σκήτη ( που βρίσκεται στις Καρυές, στην τοποθεσία της Ιεράς Μονής του Παντοκράτορος ) του Πρωτάτου, εκεί κοντά βρίσκεται ένα μεγάλο κοίλωμα, στο οποίο έχουν οικοδομηθεί διάφορα κελιά. Σ’ ένα απ’ αυτά, το οποίο έχει ανεγερθεί προς τιμή της Κυρίας Θεοτόκου, κατοικούσε ένας ενάρετος, ηλικιωμένος ιερομόναχος με τον υποτακτικό του.

Ο ηλικιωμένος μοναχός πήγε, όπως συνήθιζε στην αγρυπνία, την Κυριακή, η οποία τελούνταν στον Ιερό Ναό της Σκήτης του Πρωτάτου και άφησε τον υποτακτικό του στο κελί, με την εντολή να μείνει άγρυπνος και να προσεύχεται. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάποιος χτύπησε την πόρτα του κελιού. Ο υποτακτικός άνοιξε. Ήταν ένας μοναχός, άγνωστος στον υποτακτικό. Διανυκτέρευσε εκεί στο κελί και νωρίς το πρωί έψαλλαν και οι δύο τον όρθρο.

Όταν έφτασαν στην ένατη ωδή και άρχισαν να ψάλλουν τον αρχαίο ύμνο « Την τιμιωτέραν των χερουβείμ…», ο ξένος μοναχός άρχισε να ψάλλει άλλη ωδή: « Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν ». Ο υποτακτικός μοναχός είπε στον άγνωστο μοναχό πως άρχιζαν τον ύμνο από το Την τιμιωτέραν, πως το « άξιον εστίν » δεν το γνώριζαν και του ζήτησε να τον γράψει σε ένα χαρτί αλλά επειδή δεν είχε χαρτί του έφερε μιαν πλάκα, πάνω στην οποία ο άγνωστος μοναχός χάραξε απαλά τον ύμνο, σα να χάραζε σε πηλό. Έδωσε εντολή στον υποτακτικό, πάντα, έτσι να ξεκινάει ο ψαλμός προς τη Θεοτόκο και μόλις είπε αυτά στον υποτακτικό, εξαφανίστηκε!

Τότε ο υποτακτικός κατάλαβε πως επρόκειτο για άγγελο Κυρίου.. Αργότερα επέστρεψε στο κελί ο γέροντας , στον οποίο διηγήθηκε τα γεγονότα. Ο γέροντας  με τη σειρά του, ανέφερε ό, τι έγινε, σε όλους τους Πατέρες, στο πρωτάτο, δείχνοντας ταυτοχρόνως και την πλάκα. Στη συνέχεια, οι Πατέρες του Αγίου Όρους πήγαν οι ίδιοι την πλάκα στον Πατριάρχη ( Νικόλαος ο Χρυσόβεργος ) και στον βασιλιά, στην Κωνσταντινούπολη. 

Από την εποχή εκείνη διεδόθη αυτός ο ύμνος σε όλη την Ορθοδοξία και η εικόνα της Παναγίας, μπροστά στην οποία ακούστηκε αυτός ο ψαλμός, μεταφέρθηκε από τους Πατέρες, από το κελί, στον ιερό Ναό του Πρωτάτου, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Το κελί πήρε την επωνυμία « Άξιον εστίν » και η τοποθεσία ονομάστηκε « Άδειν » , δηλαδή ψάλλειν.. Το θαύμα φαίνεται να έγινε στις 11 Ιουνίου, όπως αναγράφεται στο Μηναίον και θεωρείται πως ο άγγελος που εμφανίστηκε στον υποτακτικό ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Πηγή: www.imp.gr

Περί ταπεινοφροσύνης..

Η αμμάς Θεοδώρα έλεγε : Ο άνθρωπος δεν σώζεται ούτε με την άσκηση, ούτε με την αγρυπνία και ούτε με χίλιους δυο άλλους κόπους, παρά μονάχα με τη γνήσια ταπεινοφροσύνη. Απόδειξη εκείνος ο αναχωρητής που είχε τη δύναμη να διώχνει από τους ανθρώπους τα δαιμόνια.

Τους ρωτούσε λοιπόν τους δαίμονες, τί είναι εκείνο που τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν τον άνθρωπο: « Μήπως η νηστεία; ».

 Κι εκείνοι απαντούσαν: « Μα εμείς ούτε τρώμε, ούτε πίνουμε! ».

-   « Μήπως η αγρυπνία;».

 Κι εκείνοι απαντούσαν: « Μα εμείς δεν κοιμόμαστε! » . 

-   « Μήπως ο αναχωρητικός βίος; ».

 Κι εκείνοι απαντούσαν: « Εμείς πάντα κατοικούμε στις  ερημιές! ».
-  « Μα ποιο είναι τέλος πάντων εκείνο που σας διώχνει;; ».

Και απάντησαν: « Τίποτ’ άλλο δεν μας νικά, παρά μονάχα η ταπείνωση, είναι αυτή κατατροπώνει τη λεγεώνα μας..».

Από το βιβλίο του Π. Β. Πάσχου Γυναίκες της ερήμου Εκδ. Ακρίτας

Ποτέ την Κυριακή..

Σήμερα για να επιτύχουμε μεγαλύτερη παραγωγικότητα, αλλάζουμε συχνά στους εργαζόμενους πόστο (ευελιξία) ή τόπο εργασίας (κινητικότητα). Ξεχνάμε ότι μια δουλειά δεν είναι μόνο ένα αφηρημένο καθήκον που πρέπει να επιτελεστεί, αλλά κι ένα ζωντανό περιβάλλον, φτιαγμένο από ανθρώπινες σχέσεις, κοινές ιεροτελεστίες, υποχρεώσεις και απαγορεύσεις.

Ο «καλός υπάλληλος» που θα προαχθεί είναι αυτός που είναι πρόθυμος να θυσιάσει τη βάρδια του για να συμμετάσχει σε επείγουσες συνεδριάσεις και τα Σαββατοκύριακά του για να ετοιμάσει τους φακέλους της επόμενης. Η οικογενειακή του ζωή επηρεάζεται αρνητικά. Οι γονείς, κυρίως ο πατέρας, όταν δουλεύουν σε υπεύθυνες θέσεις, δεν βλέπουν πια τα παιδιά τους παρά μόνο το πρωινό της Κυριακής.

Η Κυριακάτικη αργία καθιερώθηκε με το Διάταγμα των Μεδιολάνων ( 313 μ.Χ. ) από τον Μ. Κωνσταντίνο. Ήταν και είναι μία απόφαση κεφαλαιώδους σημασίας για πολλούς λόγους. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια ( δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να τη χαρακτηρίσουμε, μανιώδη.. ) να καταργηθεί η αργία της Κυριακής στη χώρα μας, στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας του εμπορίου.

Οι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία έχουν αναλυθεί διεξοδικά. Την μεγαλύτερη σημασία έχουν τα λόγια των αγίων μας και των Γερόντων και Πατέρων που επιμένουν στη διατήρησή της πρωτίστως για λόγους πνευματικούς.

Ο όσιος Σεραφείμ από το Ζέλι Λοκρίδας που ασκήτεψε στα αγιασμένα χώματα των Μοναστηριών του Ν. Βοιωτίας ήταν απόλυτος και ξεκάθαρος σε αυτό το ζήτημα. Ένα Σάββατο, οι μοναχοί έσπειραν ένα κομμάτι ενός χωραφιού, μετά την εσπερινή ακολουθία.. Ο όσιος δεν θεωρούσε ευλογημένο τον καρπό της Κυριακής και διέταξε να βάλουν φωτιά το χωράφι, όταν αυτό καρποφόρησε. Έτσι κι έγινε. Αλλά η φωτιά έκαψε μόνον το κομμάτι εκείνο που δεν είχε ευλογία και είχε καλλιεργηθεί την Κυριακή και όχι όλο το χωράφι..

Βιβλιογραφία:

« Οι εσωτερικοί εχθροί της δημοκρατίας »,  εκδ. Πατάκη

Π.Σπυρίδων Βασιλάκος – Αθ.Καραπέτσας, « Στα μονοπάτια της αγάπης του Θεού », εκδ. Αρχονταρίκι