Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: ..Όλα για τα λεφτά.

« Αν αποκτήσουμε παιδί, νοιαζόμαστε όχι για το πώς θα γίνει καλός άνθρωπος αλλά για το πώς θα του εξασφαλίσουμε πλούτη, όχι για το πώς θα αποκτήσει καλούς τρόπους αλλά για το πώς θα έχει πολλούς πόρους.

Στο επάγγελμά μας πάλι, δεν κοιτάμε πώς θα το ασκήσουμε τίμια αλλά πώς θα μας φέρει μεγάλα κέρδη.

Όλα λοιπόν, γίνονται για τα λεφτά. Μας έχει κυριέψει ο έρωτας του χρήματος, γι’ αυτό οδηγούμαστε στην καταστροφή.. ».

Ο βίος και το Μαρτύριο της αγίας Μαρίνας της Άνδρου.

Η αγία Μαρίνα έζησε στους χρόνους των διωγμών. Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. σ’ ένα χωριό της Αντιόχειας της Πισιδίας που λεγόταν Καισάρεια. Η Εκκλησία της Αντιόχειας είναι Αποστολική Εκκλησία της Μικράς Ασίας. Ιδρύθηκε από τον Απόστολο Παύλο κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία του. Αλλά μέχρι τους χρόνους των διωγμών ανθούσε εκεί η ειδωλολατρία.

Η αγία Μαρίνα γεννήθηκε από ειδωλολάτρες γονείς. Ο πατέρας της Αιδέσιμος ήταν ιερέας των ειδώλων. Μητέρα δεν γνώρισε η αγία, διότι η μητέρα της εκοιμήθη λίγο μετά τη γέννηση της μοναχοκόρης της. Ως μητέρα της γνώρισε μία ευσεβή χριστιανή που της ανατέθηκε να μεγαλώσει το βρέφος. Η γυναίκα αυτή έδειξε πολλή αγάπη και στοργή στη μικρή Μαρίνα, τη βάφτισε αθόρυβα και την ανέθρεψε μα τα ιερά γράμματα. Αλλά και η μικρή Μαρίνα ήταν αγαθή ψυχή, καλής προαιρέσεως κόρη, δεχόταν καλοπροαίρετα τον σπόρο της πίστεως, ο οποίος βλάστησε στη νεανική καρδιά της και καρποφόρησε «καρπόν εκατονταπλασίονα».

Η καλλιπάρθενος Μαρίνα θαύμαζε τους Μάρτυρες της πίστεως που έχυναν το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού και ήθελε να τους μιμηθεί. Σε ηλικία 15 ετών ομολογούσε φανερά τη χριστιανική πίστη της, παρόλο που κινδύνευε να οδηγηθεί στο μαρτύριο. Ο πατέρας της την πίεσε να θυσιάσει στα είδωλα αλλά η Αγία αρνήθηκε, λέγοντας ότι πίσω από τα είδωλα κρύβεται ο σατανάς. Τότε ο πατέρας της, την αποκλήρωσε. Δεν ήθελε ούτε να τη βλέπει. Αυτός ήταν ο πρώτος ισχυρός πειρασμός που αντιμετώπισε η αγία Μαρίνα.

Σε ηλικία 16 ετών αντιμετώπισε και δεύτερο, ισχυρότερο πειρασμό. Ο έπαρχος της Ασίας, Ολύβριος εντυπωσιάστηκε από το σωματικό και το ψυχικό κάλλος της και κίνησε γη και ουρανό για να τη νυμφευθεί. Αλλά η Αγία είχε δώσει την καρδιά της στο Νυμφίο Χριστό και σε όλες τις προτάσεις του Ολύβριου αντέτασσε τη φράση «είμαι χριστιανή». Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να τη ρίξουν στη φυλακή. Την άλλη μέρα την ανέκρινε με γλυκόλογα.

Αλλά επειδή η Αγία έμενε σταθερή στην πίστη της, διέταξε να τη βασανίσουν με σκληρά βασανιστήρια. Τη χτύπησαν άσπλαχνα με σιδερένια ραβδιά και κατόπιν την κρέμασαν και ξέσχισαν τις σάρκες της με σιδερένια άγκιστρα. Το αγνό αίμα της έτρεξε άφθονο και οι πληγές της πονούσαν τρομερά. Η νεαρή μάρτυς υπέμενε με ανδρεία τους πόνους ατενίζοντας τον ουρανό. Όσοι παρακολουθούσαν το μαρτύριό της απορούσαν πώς μια δεκαεξάχρονη κόρη άντεχε τόσο σκληρά βασανιστήρια.

Έπειτα την έριξαν νηστική στο υπόγειο της φυλακής. Μέσα στη σκοτεινή φυλακή, η αγία όλη τη νύχτα προσευχόταν. Ο διάβολος για να την εκφοβίσει, όρμησε στο κελί της, μεταμορφωμένος σε δράκοντα. Από τα μάτια και τα ρουθούνια του έβγαιναν φωτιά και καπνός. Την πλησίασε με ανατριχιαστικό σφύριγμα και όρμησε να την καταπιεί. Η προσευχόμενη αγία δεν τρομοκρατήθηκε αλλά χάραξε στην κοιλιά του δράκοντα το σημείο του Σταυρού και ο δράκοντας έσκασε.

Ο διάβολος υποχώρησε κατησχυμμένος αλλά επανήλθε μεταμορφωμένος σε αποκρουστικό μαύρο σκύλο με κέρατα. Η αγία ούτε τον σκύλο φοβήθηκε αλλά έκανε το σημείο του Σταυρού και του έδωσε μια γερή στο κεφάλι και μια στη ραχοκοκαλιά. Θείο φως έλαμψε στη φυλακή, ένας Σταυρός σχηματίστηκε και πάνω από τον Σταυρό πετούσε ένα λευκό περιστέρι. Ο σατανάς εξαφανίστηκε, η Χάρις του Θεού θριάμβευσε και οι πληγές της αγίας θαυματουργικώς επουλώθηκαν.

Το πρωί η αγία οδηγήθηκε υγιέστατη στον έπαρχο. Ο έπαρχος προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει στα είδωλα για να σώσει τη ζωή της αλλά διαπίστωσε άλλη μια φορά το αμετακίνητο φρόνημά της και διέταξε να την κάψουν με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά η Χάρις του Θεού θεράπευσε θαυματουργικώς και τις πληγές των εγκαυμάτων της. Μόλις είδαν το θαύμα αυτό, πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν στον Θεό και έγιναν χριστιανοί.

Ο έπαρχος ενοχλήθηκε και διέταξε να δέσουν τα πόδια και τα χέρια της αγίας και με το κεφάλι προς τα κάτω να τη ρίξουν σ’ έναν κάδο γεμάτο με νερό. Αλλά η αγία αναδύθηκε από το νερό ελευθερωμένη από τα δεσμά και όρθια. Έλαμψε πάλι το Θείο φως, σχηματίστηκε το σημείο του Σταυρού και το λευκό περιστέρι στεφάνωσε την τίμια κεφαλή της με στεφάνι που το κρατούσε στο ράμφος του λέγοντας: « Έλα Μαρίνα να χαρείς την ανάπαυση που προορίζεται για τους δικαίους ». Μπροστά σ’ αυτό το θαύμα, πλήθη ειδωλολατρών ομολόγησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό και έγιναν χριστιανοί. Τότε ο έπαρχος ταπεινωμένος διέταξε να την αποκεφαλίσουν. ( 286 μ.Χ. )

Η Αγία Μαρίνα μετά το ένδοξο μαρτύριό της, πήρε ειδική χάρη από τον Θεό να προστατεύει τα παιδιά και να θεραπεύει όσα είναι καχεκτικά και άρρωστα. Σύγχρονα θαύματά της κάνουν το γύρο του κόσμου. Τιμάται στις 17 Ιουλίου.

Απολυτίκιο

Ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν, σὺ κεκτημένη σεμνή, ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε, ἤσχυνας Ὀλυμβρίου τᾶς πικρᾶς τιμωρίας, εὐφρανας Ἀσωμάτων τᾶς χορείας ἀθλοῦσα, διὸ ἀπαύστως πρέσβευε Χριστῷ, εἰς τὸ σωθήναι ἠμᾶς.

Μ. Αθανάσιος: Γιατί ο Χριστός πέθανε δια του Σταυρού;

« Έτσι και η ζωή των πάντων, ο Κύριος και Σωτήρας μας Χριστός...δέχτηκε και υπέφερε πάνω στο Σταυρό το θάνατο που άλλοι και μάλιστα οι εχθροί του επινόησαν, τον οποίο εκείνοι θεωρούσαν φοβερό, ατιμωτικό και αποκρουστικό... Συνέβη λοιπόν, κάτι αξιοθαύμαστο και παράξενο: ο θάνατος δηλαδή που του επέβαλαν και θεωρούσαν ατιμωτικό, αυτός ήταν το σύμβολο της νίκης εναντίον του ίδιου του θανάτου ... 

Αν όμως κάποιος από εμάς, από φιλομάθεια και όχι από φιλονικία, θέλει να μάθει γιατί δεν πέθανε με άλλον τρόπο αλλά με το Σταυρό, ας ακούσει και αυτός ότι δε μας συνέφερε με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνον με αυτόν να πεθάνει. 

Και καλώς σταυρώθηκε ο Kύριος για χάρη μας. Γιατί, αν ήρθε για να αναλάβει την κατάρα που υπήρχε εναντίον μας, με ποιον άλλον τρόπο, θα γινόταν ο ίδιος κατάρα, αν δε δεχόταν το θάνατο που επινοήθηκε για τους καταραμένους; Και αυτός ο θάνατος είναι ο Σταυρός...Πώς θα μας προσκαλούσε, αν δεν σταυρωνόταν; Μόνον πάνω στο Σταυρό πεθαίνει κανείς με απλωμένα τα χέρια. Γι’ αυτό έπρεπε να υπομείνει ο Κύριος και αυτό και να απλώσει τα χέρια του: για να ελκύσει με τον ένα τον παλαιό λαό ( Ιουδαίους ) και με το άλλο τους εθνικούς και να συνενώσει και τους δύο στον Εαυτό Του...

Ήρθε λοιπόν ο Κύριος να καθαρίσει τον αέρα και να μας ανοίξει τον δρόμο για τον ουρανό... Και αυτό έπρεπε να γίνει δια του θανάτου. Γιατί με ποιον άλλο θάνατο θα γίνονταν όλα αυτά, αν όχι με τον θάνατο που συντελείται στον αέρα, δηλαδή με τον Σταυρό; Γιατί στον αέρα πεθαίνει μόνον αυτός που θυσιάζεται δια του Σταυρού ».

Μ. Αθανασίου, Περί ενανθρωπήσεως 24-25 Β.Ε.Π.Ε.Σ τομ. 30

Τα τρία είδη του Μαρτυρίου.

« Υπάρχουν σήμερα τρία είδη μαρτυρίου που λογαριάζονται ως Σταυρός στον άνθρωπο, το λευκό μαρτύριο, το πράσινο μαρτύριο και το ερυθρό μαρτύριο.

Το λευκό μαρτύριο συνίσταται στο να εγκαταλείψει ο άνθρωπος ό, τι αγαπά για χάρη του Θεού…

Το πράσινο μαρτύριο συνίσταται στο εξής, στο ότι μέσω της νηστείας και του μόχθου ελευθερώνεται από τις κακές επιθυμίες ή ότι μοχθεί ως τιμωρία και μετάνοια.

Το ερυθρό μαρτύριο συνίσταται στην ανάληψη του Σταυρού χάριν του Χριστού.. ».

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο Irish Monasticism, του J Ryan (Λονδίνο, 1931) και απηχεί τις απόψεις των Δυτικών για την έννοια του Μαρτυρίου, κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Απόψεις, οι οποίες ήταν καθ’ όλα εναρμονισμένες με την Ορθόδοξη παράδοση για το Μαρτύριο.

Πώς αντιμετώπισε o Όσιος Πορφύριος έναν μεγάλο πειρασμό;

Ο Όσιος Πορφύριος, όταν διορίστηκε στην Πολυκλινική Αθηνών, αντιμετώπισε έναν πειρασμό μεγάλο, τον οποίο ξεπέρασε με τη βοήθεια του Θεού.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Την πρώτη Κυριακή πήγα να λειτουργήσω με πολλή χαρά. Οι πόθοι μου να εργαστώ σε ίδρυμα θα εκπληρώνονταν. Μου το έδωσε ο Θεός αυτό το δώρο. Αλλά τι έπαθα! Την ώρα που πήγα ν’ αρχίσω, έξω από τον άγιο Γεράσιμο ακούω στη διαπασών ένα γραμμόφωνο με τραγούδια ερωτικά: " Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ..." κτλ. Προχωρώ.. τίποτα, τα ίδια. Εγώ τις ευχές, τη θεία Λειτουργία. Έξω τα τραγούδια. Μέσα η Εκκλησία γεμάτη κόσμο. Έβγαινα στην Ωραία Πύλη κι έλεγα " Ειρήνη πάσι " αλλά η Λειτουργία ήταν πολύ ταραγμένη.

Όταν τελείωσα τα Άχραντα Μυστήρια, πήρα τα ιερά μου, τα δίπλωσα κι αμέσως βγήκα έξω. Απέναντι απ’ την Εκκλησία υπήρχε ένα κατάστημα, που διαφήμιζε γραμμόφωνα και πλάκες γραμμοφώνου. Πήγα μ’ ευγένεια στον καταστηματάρχη, στον κύριο Κουρέτα - έτσι ονομαζόταν - και τον παρακάλεσα, αν είναι δυνατόν, τουλάχιστον τις ώρες της Θείας Λειτουργίας, να σταματάει το γραμμόφωνο.

Μου λέει:
- Εγώ θέλω να βγάζω το ψωμί μου. Δεν γίνεται αυτό που λες. Έχω παιδιά, πληρώνω ενοίκιο.
- Σε παρακαλώ, του λέω, στενοχωρούμαι, είναι αμαρτία αυτό που γίνεται..
- Παπά, εσύ τη δουλειά σου!..μου λέει.

Εγώ, τώρα τι να κάνω; Σκέφτηκα να φύγω, να πάω σε άλλη εκκλησία, να αναζητήσω άλλη. Να όμως, που είχα υποχρεωθεί...τί να πω στον Μακαριώτατο ;... Κι έπεσα σε στενοχώρια μεγάλη.. Κάθισα στο ιερό και σκεφτόμουν. Έλεγα ότι πρέπει να φύγω, δεν μπορούσα να μείνω πια..Πώς να ζήσω εκεί μέσα; Πώς να λειτουργήσω; Και μάλιστα, ένας άνθρωπος που ήλθε από την έρημο, μέσ’ από μια απόλυτη ησυχία, σ’ ένα θόρυβο έτσι σατανικό;

Έμενα τότε στο Λυκαβηττό. Γύρισα εκεί και σκεφτόμουν..Δεν ήθελα ούτε να φάω...Μόνον ο Θεός θα μπορούσε να με βγάλει από τη δύσκολη θέση. Κι είπα μέσα μου σ’ αυτό το φοβερό πρόβλημα που με βρήκε : " Ό, τι πει ο Θεός ". Λέω: "Θεέ μου, δεν θέλω να μου μιλήσεις. Δεν θέλω να μου δείξεις σημείο. Έτσι, με τη δική Σου αγάπη φανέρωσε κάτι απλό, που να καταλάβω ότι πρέπει να φύγω ή πρέπει να καθίσω. Πολύ απλό. Δεν ζητώ κάποιο θαύμα. Ντρέπομαι". Κι αποφασίζω να νηστέψω τρεις μέρες, χωρίς να βάλω ούτε νερό στο στόμα μου και να ζήσω τρεις μέρες με τέλεια σιωπή και προσευχή, περιμένοντας απάντηση από τον Θεό..

Κι η απάντηση ήρθε. Ενώ βρισκόμουν στον άγιο Γεράσιμο, ερχόντουσαν διάφοροι προσκυνητές κι άναβαν το κεράκι τους. Σε μια στιγμή μπαίνει μια γυναίκα με το παιδί της. Κρατούσε στο χέρι του τα σχολικά του βιβλία. Ένα από αυτά ήταν το βιβλίο της Φυσικής. Του ζήτησα να ρίξω μια ματιά, έτσι από φιλομάθεια. Καθώς ξεφύλλιζα το βιβλίο, ανοίγω σε μία σελίδα, που έδειχνε κάποιο πείραμα. Το εξής :

Αν σε μια ήρεμη λίμνη ρίξω μια μικρή πετρούλα, βλέπω το νερό να χάνει την ηρεμία του και να κάνει " ρυτίδες " σε μια μικρή έκταση. Αν στη συνέχεια, ρίξω μια πιο μεγάλη πέτρα, οι "ρυτίδες " σχηματίζονται πιο μεγάλες και σε μεγαλύτερη έκταση, υπερφαλαγγίζοντας τις μικρές. Εκείνη τη στιγμή ήλθε μέσα μου, η απάντηση στο δίλημμά μου. Ήταν φώτιση από τον Θεό. Σκέφτηκα το εξής : οι μικρές " ρυτίδες " των τραγουδιών, έξω από την εκκλησία μπορούν να υπερφαλαγγιστούν από τις μεγάλες σε πνευματική ένταση, πώς; Με ευχές που θα λέγονται μέσα στην Εκκλησία.

Την ίδια στιγμή, μου ήλθε αμέσως στο νου έντονα, πολύ έντονα: "Κι αν εσύ λειτουργείς εδώ κι έχεις το νου σου στον Θεό, ποιος μπορεί να σε βλάψει;" .Ετοιμάστηκα λοιπόν, έτσι να το κάνω. Στη Λειτουργία να δοθώ πολύ στην αγάπη του Χριστού, να εκτελέσω με μεγάλο ζήλο και με μεγάλη πνευματική ένταση τη Θεία Λειτουργία. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη! Πίστευα ότι ο Θεός μου βρήκε τη λύση..

Πράγματι, την Κυριακή το πρωί έφτασα στην εκκλησία γεμάτος ελπίδα. Έβαλα " Ευλογητός..".. Ο νους μου ήταν συγκεντρωμένος στην Θεία Λατρεία και μόνο. Ένιωθα μες τη Θεία Χάρι όλους μας. Έξω, μανιωδώς έπαιζε το γραμμόφωνο. Δεν άκουγα τίποτα. Πρώτη φορά έζησα τέτοια Λειτουργία. Ήταν η ωραιότερη της ζωής μου. Κι από τότε όλες οι Θείες Λειτουργίες ήταν το ίδιο ». 

Όσιος Παΐσιος: Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι οι αριστεροί λογισμοί..

Ποιοι είναι οι αριστεροί λογισμοί, σύμφωνα με τον Γέροντα Παΐσιο; Πώς είναι δυνατόν οι αριστεροί ( εκ του πονηρού ) λογισμοί να οδηγήσουν σε πνευματικό και όχι μόνο, αδιέξοδο τους ανθρώπους;

Κάποτε, κάποιος είπε στον Γέροντα: 

- « Γέροντα αγωνιώ, όταν έχω να τακτοποιήσω ένα πρόβλημα και δεν μπορώ να κοιμηθώ ».

- « Σ' εσένα το βασικό πρόβλημα είναι οι πολλοί λογισμοί. Αν δεν είχες αυτούς τους πολλούς λογισμούς, θα μπορούσες να αποδώσεις πολύ περισσότερα και στη διακονία σου και στα πνευματικά σου. Άκου έναν τρόπο για να αποφεύγεις τους πολλούς λογισμούς: Όταν σου έρχεται στο νου κάτι που πρόκειται π.χ. να κάνεις αύριο, να λες στο λογισμό σου: " Αυτή η δουλειά δεν είναι για σήμερα, θα τη σκεφτώ αύριο ".

Επίσης  όταν είναι να αποφασίσεις για κάτι, μην ταλαιπωρείσαι με τη σκέψη να βρεις το καλύτερο και αναβάλεις συνέχεια. Διάλεξε κάτι και προχώρα. Άφησε έπειτα τον Θεό να φροντίσει για τα παραπέρα. Προσπάθησε να αποφεύγεις τη σχολαστικότητα, για να μην ζαλίζεις το μυαλό σου. Να κάμεις ό, τι μπορείς με φιλότιμο και να κινείσαι απλά και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό. Τον υποχρεώνουμε, κατά κάποιο τρόπο τον Θεό να βοηθήσει, όταν αναθέτουμε το μέλλον και τις ελπίδες μας σ’ Αυτόν.

Με τους πολλούς λογισμούς κι ένας υγιής άνθρωπος αχρηστεύεται. Ένας που πάσχει και υποφέρει είναι δικαιολογημένος, αν στενοχωριέται. Ένας όμως που έχει την υγεία του και ζαλίζεται και υποφέρει από αριστερούς λογισμούς, αυτός είναι για δέσιμο! Να είναι μια χαρά και να βασανίζεται με τους λογισμούς του!

Στην εποχή μας η μεγαλύτερη αρρώστια είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι όλα μπορούν να τα έχουν εκτός από καλούς λογισμούς.. Ταλαιπωρούνται επειδή δεν αντιμετωπίζουν τα πράγματα πνευματικά. Π.χ. ξεκινάει κάποιος να πάει κάπου, παθαίνει μια μικρή βλάβη η μηχανή του αυτοκινήτου και καθυστερεί λίγο να φτάσει στον προορισμό του.  Αν έχει καλό λογισμό, θα πει: " Φαίνεται ο καλός Θεός έφερε αυτό το εμπόδιο, γιατί ίσως θα πάθαινα κάποιο ατύχημα, αν δεν είχα αυτήν την καθυστέρηση. Δόξα τω Θεώ! Ενώ, αν δεν έχει καλό λογισμό, δεν θα αντιμετωπίσει πνευματικά την κατάσταση, θα τα βάλει με τον Θεό και θα βρίζει: " Να, θα πήγαινα νωρίτερα, άργησα , τι αναποδιά! Και αυτός ο Θεός... ".

Ο άνθρωπος, όταν δέχεται, ό, τι του συμβαίνει με δεξιό λογισμό, βοηθιέται. Ενώ, όταν δουλεύει αριστερά, βασανίζεται, λιώνει, παλαβώνει.. ».

Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου, Λόγοι Γ',  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΌΣ ΑΓΩΝΑΣ