Τι λέει ο άγιος Παΐσιος για τον Οικουμενισμό και την ιδέα της Πανθρησκείας;

Ο Άγιος Παΐσιος συνέχισε την παράδοση, που θέλει τους μοναχούς στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την υπεράσπιση της πίστεως. Κρυστάλλινη ήταν η θέση του και απέναντι στον σύγχρονο μεγάλο πειρασμό για την Εκκλησία, που ακούει στο όνομα οικουμενισμός και χαρακτηρίζονται από τον άλλον άγιο της εποχής μας, τον Σέρβο Ιουστίνο Πόποβιτς ως παναίρεση.

Γι΄αυτό το θέμα, ήδη από από το ξεκίνημα σχεδόν του πειρασμού των συμπροσευχών και των ισοπεδωτικών οικουμενιστικών ανοιγμάτων, της ουσιαστικής κατάργησης των ορίων της Εκκλησίας και της εξομοιώσεώς της με τις ποικιλώνυμες αιρετικές παρασυναγωγές έγραψε επιστολή, την οποία έστειλε προς τον άλλο ομολογητή και αγωνιστή της ορθοδόξου πίστεως π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο για να δημοσιευτεί στην εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος.

Εκεί με έναν εξαιρετικό συνδυασμό λεπτότητας αλλά και παρρησίας αναφέρεται στον «...βαθύ του πόνον δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην δυστυχώς του πατέρα μας κ.κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μιαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάνει καμία εντύπωση, επειδή είναι πολύ σεμνή ». Επισημαίνει στην ίδια επιστολή: « Ας γνωρίζομεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι , αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συνεταιρισμόν αμαρτωλών ( διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν ), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου ».

Ο άγιος Παΐσιος δεν ονομάζει « Εκκλησίες » τους παπικούς και Προτεστάντες, αλλά « Ομολογίες » και θεωρεί ότι η αληθής μέθοδος ένωσης είναι μία και απλή : η μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών. Ο Άγιος, ως θεοφώτιστος, διέκρινε εγκαίρως ότι ο διαχριστιανικός Οικουμενισμός οδηγεί τελικά και στον διαθρησκειακό Οικουμενισμό και την Πανθρησκεία: Γράφει σε άλλο κείμενο του : « Σήμερα δυστυχώς μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν ανωτερώτητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. " Μία θρησκεία, σου λένε, να υπάρχει " και τα ισοπεδώνουν όλα. Ήρθαν και σε μένα μερικοί και μου είπαν : " Όσοι πιστεύουμε στον Χριστό να κάνουμε μία θρησκεία ". " Τώρα είναι, σα να μου λέτε, τους είπα, χρυσό και μπακίρι, χρυσό τόσα καράτια και τόσα που τα ξεχώρισαν, να τα μαζέψουμε πάλι και να τα κάνουμε ένα. Είναι σωστό να τα ανακατέψουμε πάλι; Ρωτήστε έναν χρυσοχόο : Κάνει να ανακατέψουμε τη σαβούρα με τον χρυσό ; Έγινε τόσος αγώνας για να λαμπικάρει το δόγμα. Οι άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Σήμερα λένε: Όχι μόνον με αιρετικό αλλά και με Βουδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε. Πρέπει να βρίσκονται στις συμπροσευχές τους και στα συνέδρια και οι Ορθόδοξοι. Είναι μια παρουσία. Τί παρουσία; Τα λύνουν όλα με τη λογική και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Το ευρωπαϊκό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπουν στην Κοινή Αγορά...» .

Από το περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, της Ι.Μητροπόλεως Πειραιώς, τεύχος Ιούλιος-Αύγουστος 2015