Ένας λόγος του Δάντη λέει ότι ο « πόνος
μας ενώνει ξανά με το Θεό ». Ο πόνος μας ξαναγυρίζει στον εαυτό μας, στη
μεταφυσική ουσία μας, γιατί και ο πόνος, όσο και αν είναι κάτι το φυσικό είναι
στη ρίζα του μεταφυσικός, όπως μεταφυσική είναι η ουσία της ύπαρξης μας, μεταφυσικές
οι ρίζες της ελευθερίας μας, της αγάπης μας.
Η χαρά που δεν είναι παρά η ουσία του
πόνου, μας διασκορπίζει, ενώ ο πόνος, η θλίψη μας κάνει πιο συγκεκριμένους. Ο
πόνος δεν φοράει ποτέ κανένα προσωπείο. Από θλίψη πλάστηκαν οι κόσμοι, λέει ο
Όσκαρ Ουάϊλντ και στη γέννα ενός παιδιού ή ενός άστρου υπάρχει πόνος.
Πράγματι είμαστε μόνοι, όταν γεννιόμαστε,
μόνοι όταν πεθαίνουμε, μόνοι ακόμα, όταν αγαπάμε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΑΤΣΑΦΑΝΑΣ « Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.